Waar tijdens de Eerste Wereldoorlog de Kavallerie bij de diverse Duitse legers nog een aanzienlijke rol speelde, werd deze gedurende het interbellum steeds verder teruggedrongen. Kende de Reichsheer tussen de twee Wereldoorlogen nog drie Kavallerie-Divisionen, bij aanvang van de Tweede Wereldoorlog telde de Wehrmacht er nog maar twee. Tegenwoordig kent Duitsland geen Kavallerie eenheden meer.

Al sinds mensenheugenis vormde de Kavallerie een onderdeel van de oorlogvoering. Tijdens de ontwikkeling van het militaire apparaat ontstonden twee vormen, lichte Kavallerie en zware Kavallerie. Licht Kavallerie was synoniem voor kleine, licht bewapende en snelle eenheden die zich met grote snelheid over het slagveld konden verplaatsen, terwijl het kenmerk van zware Kavallerie bestond uit zware bewapening en bescherming die werden ingezet als ondersteuning voor de infanterie. Zware Kavallerie werd dan ook veelal ingezet als breekijzer om vijandelijk linies te doorbreken. Bij moderne oorlogvoering werd door de invoering van bepantsering en zwaardere wapens, de rol van de lichte Kavallerie toebedeeld aan de moderne Kavallerie terwijl de rol van de zware Kavallerie overging naar pantser eenheden.^[1]

In oudere tijden kenden men in Duitsland verschillende varianten die onder de term Kavallerie vielen. In Pruissen werd gesproken over Jäger zu Pferde, terwijl men in Beieren, Saksen en Oostenrijk sprak over Chevaulegers. Na de Duitse eenwording in het Duitse Keizerrijk vanaf 1871 werd het Deutsches Heer dusdanig georganiseerd dat in vredestijd dit leger opgedeeld was in 25 korpsen die elk bestonden uit twee divisies. Elke divisie had standaard in haar midden een cavalerie brigade bestaande uit twee regimenten. Deze brigades droegen hetzelfde nummer als dat van de divisie. Zo had de 1. Division in haar midden de 1. Kavallerie-Brigade enzovoorts. Toen in augustus 1914 de Eerste Wereldoorlog uitbrak, werden de cavalerie onderdelen teruggetrokken uit de vooroorlogse organisatie om nieuwe cavalerie divisies te formeren. Tegelijkertijd werden de divisies omgevormd tot infanterie divisies. De 66 regimenten, verdeeld over 33 brigades werden opnieuw ingericht. Hier werden elf cavalerie divisies uit gegenereerd. De overgebleven 22 cavalerie brigades werden opgesplitst en de regimenten werden toebedeeld aan infanterie divisies als divisie cavalerie. Naast de 1. Kavallerie-Division, werden 2. Kavallerie-Division tot en met de 9. Kavallerie-Division, de Garde-Kavallerie-Division en de Bayerische Kavallerie-Division geformeerd. Door de ontwikkelingen van wapens zoals de mitrailleur, raakte hun rol al snel beperkt tot pure infanterie ondersteuning en een vorm van transport. De weinige daadwerkelijke charges met Kavallerie eenheden vonden dan ook plaats ter ondersteuning van de infanterie of in enkele gevallen in directe strijd tegen vijandelijke Kavallerie.^[2][3]

Tijdens het Interbellum mocht Duitsland binnen de nieuw gevormde Reichsheer een aanzienlijke hoeveelheid Kavallerie in ere houden. Hiermee werden drie divisies geformeerd. Bij de nieuwe Wehrmacht werd dit gereduceerd tot twee. Doordat bij veel landen de ontwikkeling van de pantsereenheden achter was gebleven, konden deze Kavallerie eenheden nog een rol van betekenis spelen. Hoewel de rol van Kavallerie als zodanig op het slagveld nagenoeg was uitgespeeld, bleef de rol van het paard tijdens de gehele Tweede Wereldoorlog nog van belang, maar dan vooral als vorm van transport.

In moderner tijden werd de Kavallerie volledig gemotoriseerd en kreeg het vooral een verkennende rol. Het paard werd hierbij veelal niet afgeschaft maar kreeg vooral een ceremoniële rol. Onderstaand is een overzicht van de diverse Heer Kavallerie-Divisionen te vinden.