Inleiding
Bij het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog, was de Britse Royal Navy nog steeds de grootste marine ter wereld. Bij het begin van de Tweede Wereldoorlog speelde de Royal Navy een belangrijke rol en kreeg grote verliezen te verduren. Hoewel de Royal Navy gedurende de Tweede Wereldoorlog aanzienlijk in formaat bleef, moest het met name in de Pacific haar leidende rol afstaan aan eerste Japan en later de Verenigde Staten. Gedurende het conflict oversteeg met name de US Navy de Royal Navy in formaat.

Geschiedenis
De wortels van de Royal Navy zijn terug te voeren op de vloten van het Kingdom of England in de 10 eeuw. Vanaf dat moment had Engeland een sterke vloot nodig om zich met name te kunnen verweren tegen de Deense hegemonie op zee en vervolgens in de 14e eeuw tijdens de Frans-Engelse 100 jarige oorlog. Het was echter tijdens het koningschap van Henry VIII, dat over werd gegaan tot een Admiralty met een staande vloot, ook wel aangeduid als Navy Royal. Het was deze Navy Royal die de strijd aanbond met de Spaanse Armada in 1588.

Met het aankomen van Charles II als Britse koning, werd in 1660 de Royal Navy geformeerd. Voor en na die tijd had de Engelse marine vooral te maken met de Nederlandse hegemonie op zee. De vloten van beide landen wisten elkaar redelijk in evenwicht te houden, waarbij opgemerkt moet worden dat zelfs een alliantie met Frankrijk niet kon resulteren in een Brits overwicht op zee. Pas na het aangaan van een alliantie met de Nederlanders tegen de Fransen en Spanjaarden zou de Royal Navy tot grotere hoogte doen groeien. Rond 1690 kon de Royal Navy spreken van een hegemonie op de wereldzeeën.

Tijdens de Amerikaanse revolutie van 1793 tot 1801 wist de Royal Navy de overhand te houden, tot Franse, Spaanse en Nederlandse schepen de zijde van de opstandelingen kozen. Het was hierdoor gedaan met de Britse hegemonie op zee. Tijdens de Franse revolutie en de Napoleontische oorlogen, wist de Royal Navy haar hegemonie weer te vestigen. Na de val van Napoleon in 1815, was de Royal Navy op de wereldzeeën oppermachtig, voornamelijk omdat er geen enkele marine ter wereld groot genoeg was om het tegen de machtige Royal Navy op te nemen.

De Royal Navy wist haar superioriteit te behouden tot aan het interbellum. Door Internationale Verdragen werd de Royal Navy danig ingeperkt. De dreiging van Duitsland zorgde echter voor een herbewapening en tegen 1938 was de modernisering van de Royal Navy alweer op volle gang. In 1939, bij het begin van de Tweede Wereldoorlog was de Royal Navy de grootste marine ter wereld. De modernisering was echter nog volop gaande en met name op het gebied van het gebruik van het vliegtuig bij moderne oorlogvoering, liep de Royal Navy nog achter op de marines van andere landen zoals Japan, Duitsland en de opkomende Verenigde Staten. Dit en het intensieve gebruik van onderzeeboten, zou in het begin van de Tweede Wereldoorlog leiden tot zware verliezen. Toch wist de Royal Navy, met hulp van de marines van haar Dominions en uitgeweken marineschepen van door Duitsland bezette landen, een grote zeemacht op de been te houden. Tevens ontving Groot-Brittannië hierbij hulp vanuit de Verenigde Staten door het Lend-Lease programma en het gebruik van reparatiefaciliteiten in de Verenigde Staten. Toen echter de Verenigde Staten zich vanaf december 1941 met de Tweede Wereldoorlog ging bemoeien, overschaduwde de US Navy al snel de Royal Navy in kracht en aantallen schepen. 

Na de Tweede Wereldoorlog heeft de Royal Navy in omvang nooit meer de grandeur kunnen bereiken die het in het verleden genoot. Tegenwoordig ligt de aandacht meer op modernisering en het slim en tactisch gebruik van de beschikbare middelen, waarmee de Royal Navy een parate marine op orde weet te houden die in staat is haar strijdkrachten en belangen, waar ook ter wereld, in voldoende mate te verdedigen.

Tweede Wereldoorlog
Bij het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog in 1939, telde de Royal Navy een kleine 200.000 manschappen met als operationele bevelhebber de First Sea Lord, Admiral of the Fleet Sir Dudley. De Royal Navy had een operationele sterkte van vijftien slagschepen en slagkruisers, zeven vliegdekschepen, zesenzestig kruisers, 184 torpedobootjagers, zestig onderzeeboten en vijfenveertig escorte vaartuigen. Daarnaast kon de Royal Navy een beroep doen op de marines van Australië, Canada, India en Nieuw Zeeland voor ondersteuning.

Tegen augustus 1944, was de Royal Navy uitgebreid tot ruim 800.000 manschappen en een veelvoud ten opzichte van 1939 aan schepen van diverse scheepstypen.

Organisatie
De Royal Navy werd en wordt geleid door de Britse First Lord of the Admiralty en zijn operationeel orgaan de Admiralty. De Admiralty stuurde een aantal vloten aan, de Fleets, een aantal Stations, Local Defence Forces, Fisheries Protection, Reserve Forces, Miscellaneous Forces, Commandse en de marines van Australië, Canada, India en Nieuw Zeeland.