De Lavochkin-Gorbunov-Gudkov LaGG-1, kortweg Lavochkin LaGG-1 stond niet bekend als het meest goede jachtvliegtuig. Vanwege de grote tekorten en noodzakelijke modernisering van de Sovjet luchtmacht eind jaren 1930, begin jaren 1940, werd besloten het toestel toch te produceren. Al snel zou het toestel worden opgevolgd door de Lavochkin LaGG-3. Volgens bronnen zou echter de LaGG-1 slechts het prototype zijn geweest van de LaGG-3 en waren de LaGG-1 en LaGG-3 hierdoor één en hetzelfde type. Aangezien Sovjet bronnen geen uitsluitsel geven worden beide mogelijkheden beschreven.

Drie jonge vliegtuigontwerpers, Semyon Lavochkin, Vladimir Gorbunov en Mikhai Gudkov, mochten van de Sovjet autoriteiten in september 1938 hun eigen ontwerpbureau opzetten. Hun eerste ontwerp werd dat van een modern jachtvliegtuig. Het ontwerp kreeg de aanduiding I-22.

Op basis van een combinatie van diverse lichte houten materialen ontstond een zeer modern ontwerp rond een houten frame, bekleed met lagen op elkaar gelijmde fineerlagen. Het door een 1050 pk zware Klimov M-105P motor aangedreven toestel kreeg een volledig intrekbaar (inclusief staartwiel) landingsgestel. Het eerste prototype koos op 30 maart 1940 het luchtruim en bleek een ramp. Het was zeer slecht handelbaar en had teleurstellende prestaties. Net als bij MiG gingen de ontwerpers gelijk aan de slag om het ontwerp te verbeteren en evenals bij de MiG-1, besloten de Sovjetautoriteiten het toestel, ondanks de tekortkomingen toch in productie te nemen.^[1]

Het productietoestel kreeg de benaming LaGG-1 met zich mee. Voor de standaardbewapening was gekozen voor een door de holle propellerbuis vurende 20 mm ShVAK kanon en twee boven de motor geplaatste 7,62 mm ShKAS mitrailleurs. In sommige literatuur wordt dit betwist en geeft men hiervoor in de plaats aan een 23 mm VYa kanon en twee 12,7 mm Beresin UBS mitrailleurs.

Van de LaGG-1 werden waarschijnlijk maar een honderdtal toestellen gebouwd, waarvan de meeste tijdens de bouw vele aanpassingen kregen van de LaGG-3, alleen het framewerk bleef ongewijzigd. Diverse bronnen behandelen deze 100 toestellen als eerste productieserie van de Lavochkin LaGG-3. Het meest in het oog springende kenmerk van de LaGG-1 waren de op de neus liggende 'bulten' van de twee neusmitrailleurs. Bij de LaGG-3 was de neus vlakker en derhalve gestroomlijnder. Een deel van de toestellen werd ingezet in de strijd tegen Finland, waarbij ook een aantal in Finse handen viel.