De Japanse Keizerlijke Marine kon vanaf 1880 beschikken over de eerste torpedoboten. Eind 19e, begin 20e eeuw haalde men dit type schepen voornamelijk uit Groot-Brittannië, Frankrijk en Duitsland. Sommige schepen werden compleet in die landen gebouwd, anderen werden in onderdelen daar gebouwd en in Japan in elkaar gezet. Daarnaast werden enkele Chinese schepen tijdens de Eerste Chinees-Japanse oorlog in beslag genomen en gebruikt. Met alle kennis die door het samenstellen en gebruiken van deze buitenlandse schepen werd opgedaan, werd vanaf het begin van de 20e eeuw begonnen met het ontwerpen en bouwen van eigen schepen. Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd overgestapt op het ontwerpen en produceren van escorteschepen en kleine torpedobootjagers, waarmee Japan afscheid nam van het concept torpedoboot. Wel bleef men net als andere marines gebruik maken van de kleinere motor torpedoboten.

De Chidori-klasse torpedoboten waren volledig gebouwd volgens de grenzen van wat toelaatbaar was volgens het in 1930 vastgestelde Vlootverdrag van Londen. De schepen hadden het formaat en de waterverplaatsing van en waren derhalve formeel torpedoboten, maar hadden de zware hoofdbewapening van een torpedobootjager.

Chidori-klasse (1933)
	Chidori (1933)	Maizuru Kaigun Kosho (Maizuru Marine Arsenaal), Maizuru
	Manazuru (1933)	Fujinagata Zosenjo (Fujinagata Scheepswerf), Osaka
	Tomozuru (1933)	Maizuru Kaigun Kosho (Maizuru Marine Arsenaal), Maizuru
	Hatsukari (1933)	Fujinagata Zosenjo (Fujinagata Scheepswerf), Osaka