De Japanse Speciale Marine Landingseenheden waren een aantal speciale eenheden van marinepersoneel die naast hun marine taken ook een opleiding tot infanterist hadden ontvangen. Aanvankelijk werden deze eenheden als landingseenheden gevormd aan boord van Japanse oorlogsschepen. Dit werd gevolgd door eenheden van Japanse marinebases die hiervoor speciaal werden opgeleid.

Sinds het einde van de 19e eeuw werden bij de Dai-Nippon Teikoku Kaigun (Japanse Keizerlijke Marine) landingseenheden (rikusentai) geformeerd uit bemanningsleden van individuele schepen. Deze bemanningsleden hadden veelal een infanterie opleiding gevolgd als onderdeel van hun basisopleiding. Hierin week de Japanse marine niet essentieel af van die van andere marines. In aanvulling op deze landingseenheden kon men uit opleidingseenheden aan de Kaiheidan eveneens landingseenheden geformeerd worden. Deze Kaiheidan waren geformeerd aan de vier belangrijkste marinebases, Yokosuka, Kure, Sasebo en Maizuru, en hielden zich bezig met de basisopleiding van marinepersoneel.^[1][2]

In navolging van deze ad-hoc landingseenheden werd officieus begonnen met het oprichten van een meer permanente structuur in de vorm van Kaigun Tokubetsu Rikusentai, de Speciale Marine Landingseenheden. De eerste eenheden werden geformeerd in Kure, Sasebo en Yokosuka. Maizuru volgde in 1939. Deze marinebasis was in navolging van het Vlootverdrag van Washington opgeheven en werd in 1939 weer geactiveerd.

In 1927 besloot men een aantal Kaigun Tokubetsu Rikusentai te bundelen binnen de Shanghai Kaigun Rikusentai (Shanghai Marine Landingseenheid). Deze Shanghai Kaigun Rikusentai werd vanaf januari 1932 ingezet bij de strijd in China. In oktober 1932 werd besloten een Shanghai Kaigun Tokubetsu Rikusentai (Shanghai Speciale Marine Landingseenheid) te formeren, waarmee dit de eerste officiële Kaigun Tokubetsu Rikusentai werd. In 1936 ontvingen de overige marinebases formeel toestemming dergelijke eenheden te formeren.^[3][4][2]

De Kaigun Tokubetsu Rikusentai mogen niet worden verward met mariniers. Het waren en bleven marine personeelsleden die een intensievere infanterie opleiding hadden ontvangen en vooral werden ingezet bij initiële landingsoperaties. Een Kaigun Tokubetsu Rikusentai kon uit 200 tot 3000 manschappen bestaan en waren veelal geformeerd als was het een bataljon met twee tot drie compagnies infanterie en een compagnie zware mitrailleurs. In 1941 werden twee eenheden, de 1e Yokosuka Speciale Marine Landingseenheid en de 3e Yokosuka Speciale Marine Landingseenheid, speciaal opgeleid voor het uitvoeren van parachute landingen. De Kaigun Tokubetsu Rikusentai werden vanaf de 2e Chinees-Japanse oorlog en tijdens de aanvang van de Tweede Wereldoorlog ingezet bij nagenoeg elke landingsoperatie. Tijdens de Slag bij Milne Bay, leden de daarbij ingezette Kaigun Tokubetsu Rikusentai echter zo veel verliezen dat ze hierna voornamelijk werden ingezet als verdedigende eenheden voor de bescherming van bases.^[5][2]