De Fokker C.III was een lesvliegtuig dat werd gebruikt door Nederland (18), Denemarken (2) en één exemplaar in de Verenigde Staten als Atlantic S-III (Atlantic Aircraft Corporation). Ten tijde van de Duitse inval in Nederland waren nog negen toestellen in dienst bij de Luchtvaartafdeling.

Het derde lesvliegtuig ontwikkeld door Fokker, de S.III kreeg, in tegenstelling tot de S.II, een dubbele open cockpit waarbij instructeur en leerling achter elkaar zaten. Er werden verschillende typen motoren toegepast zoals een Mercedes, een Curtiss OX-5, een Renault of een Wright motor. Het eerste exemplaar voerde op 12 december 1922 een testvlucht uit en op 6 juni 1923 bestelde de Marine Luchtvaartdienst zes exemplaren.

De eerste bestelling van zes toestellen kregen de registratienummers S-1 tot en met S-6. Op 31 december 1923 werd een tweede serie besteld met als registratienummers S-7 tot en met S-18. Eind 1924 waren alle toestellen afgeleverd. De MLD zelf bouwde uit reserve onderdelen zelf nog een toestel, de S-19.

De vliegtuigen bleven tot 1938 in dienst bij de MLD. Ten tijde van de Duitse inval in Nederland, waren nog negen toestellen aanwezig. Een aantal hiervan werd rond vliegveld De Kooy opgesteld als lokvliegtuig voor luchtaanvallen en gingen hierbij verloren.

Denemarken bestelde twee S.III toestellen. Deze werden in onderdelen geleverd en door de Denen zelf te Klovermarken samengesteld. De twee toestellen ontvingen de registratie S-1 en S-2 en werden op 8 november 1927 weer buiten dienst gesteld. Eén exemplaar werd besteld in de Verenigde Staten. Dit toestel werd daar gebouwd door de firma van Fokker in de Verenigde Staten, Atlantic Aircraft Corporation. Als Atlantic S-III was dit het eerste product van deze fabriek.