1 Messerschmitt Me 323 Gigant
Inleiding
De Messerschmitt ME 323 was een transportvliegtuig dat in 1941 werd ontwikkeld vanuit het Messerschmitt Me 321 zweefvliegtuig. De directe aanleiding was dat om het grote zweefvliegtuig te slepen, vliegtuigen nodig waren die belangrijker werden geacht voor andere doeleinden. Hierom besloot men het vliegtuig zelf motoren te verschaffen. Totaal werden 189 toestellen gebouwd in een aantal varianten tot de productie in april 1944 werd stilgelegd.

Van zweefvliegtuig naar transportvliegtuig
Toen de invasie ven Groot-Brittannië door Duitsland werd voorbereid ontstond er behoefte aan een groot zweefvliegtuig voor het overbrengen van troepen naar Engeland. De firma's Junkers en Messerschmitt kregen opdracht een ontwerp te maken. Bij Junkers werd dit de Junkers Ju 322 terwijl Messerschmitt de Messerschmitt Me 321. Al op 25 februari 1941 vloog het eerste prototype van de Messerschmitt en werden gelijk 200 toestellen in productie genomen.[1]
Het bleek echter moeilijk om het gigantische zweefvliegtuig te kunnen slepen en een oplossing met drie Messerschmitt Bf 110 toestellen bleek een gevaarlijke optie. Al spoedig na de eerste vlucht van de Me 321 ontving Messerschmitt de opdracht te bezien of het toestel kon worden voorzien van eigen voortstuwing. Messerschmitt ontwierp varianten met vier en met zes motoren en als aandrijving werd gekozen voor de Franse Gnome-Rhône 14N motoren die uit Bloch 175 toestellen werden gehaald. Met deze motoren werden prototypen gebouwd van wat men toen nog aanduidde als Messerschmitt Me 321 C (vier motoren) en Messerschmitt Me 321 D (zes motoren). Later werd de aanduiding 321 gewijzigd in 323.[1]
De productie zou worden opgestart als Messerschmitt ME 323 D met zes motoren. Het was een groot transportvliegtuig dat 120 bewapende manschappen kon vervoeren of 10 ton aan goederen dan wel wapens. acht mitrailleuropstellingen moesten voor de eigen verdediging zorgen en onder de romp werden in twee groepen vijf wielen aangebracht als landingstel. Om de motoren synchroon te laten draaien, werd tussen de motoren een compartiment in de vleugels aangebracht voor een boordwerktuigkundige.[2]
Er werd een aanzienlijk aantal varianten ontworpen maar uiteindelijk werden maar twee vairanten daadwerkelijk gebouwd waarmee het totaal geproduceerde Messerschmit Me 323 toestellen op 189 kwam.[3]
References
Notes
- 1Klaauw, 1977, pag. 32
- 2Klaauw, 1977, pag. 33
- 3Klaauw, 1977, pag. 34