In de jaren 1916 - 1917 werden 62 torpedobootjagers met drie schoorstenen gelanceerd als verbeterde versie van de Admiralty M-klasse torpedobootjagers. Deze R-klasse torpedobootjagers waren vooral efficiënter in hun gebruik van brandstof. In vier groepen, waarvan de Admiralty R-klasse de grootste was, waren de schepen te onderscheiden door fabrikant typische verschillen. Een aantal schepen werden door aanpassingen vanuit de fabrikant uitgevoerd met twee schoorstenen. De schepen waren standaard bewapend met drie stuks 101 mm hoofdgeschut, een 40 mm pom-pom luchtafweergeschut en 2x2 533 mm torpedolanceerbuizen. Alle schepen deden volop dienst tijdens de Eerste Wereldoorlog en de meesten werden in de jaren 1920 en 1930 uit dienst genomen. Slechts één schip, HMS Skate (H39), deed nog dienst tijdens de gehele Tweede Wereldoorlog.^[13][14]

In 1915 werden twee prototypen gebouwd volgens het Admiralty concept, gevolgd door zeventien Admiralty , vier Yarrow en drie Thornycroft schepen. Eind 1915 volgde een vervolgbestelling voor acht Admiralty en twee Thornycroft torpedobootjagers. Begin 1916 volgde een bestelling van 23 Admiralty en drie Yarrow schepen. Tot slot werden in 1916 elf schepen besteld van een iets groter formaat. Deze werden aangeduid als Admiralty gemoderniseerde R-klasse.^[14]

Het grootste aantal R-klasse (1916) schepen, vijftig stuks werd gebouwd als Admiralty schepen. De schepen werden besteld in vier groepen volgens het 5th War Programme, het 6th War Programme, het 7th War Programme en het 8th War Programme.

Admiralty R-klasse (1916)
5th War Programme prototypes
	HMS Radstock (G79) HMS Radstock (G76) HMS Radstock (G81)	Swan Hunter & Wigham Richardson, Wallsend on Tyne
	HMS Raider (G81) HMS Raider (G86) HMS Raider (G82)	Swan Hunter & Wigham Richardson, Wallsend on Tyne
6th War Programme
	HMS Romola (G83) HMS Romola (G18) HMS Romola (G15)	John Brown & Company, Clydebank
	HMS Rowena (G81) HMS Rowena (G90)	John Brown & Company, Clydebank
	HMS Restless (G88) HMS Restless (G85)	John Brown & Company, Clydebank
	HMS Rigorous (G90) HMS Rigorous (G86)	John Brown & Company, Clydebank
	HMS Rocket (G82) HMS Rocket (G88)	William Denny and Brothers, Dumbarton
	HMS Rob Roy (G92) HMS Rob Roy (G87)	William Denny and Brothers, Dumbarton
	HMS Redgauntlet (F51) HMS Redgauntlet (F58) HMS Redgauntlet (FA4) HMS Redgauntlet (F97)	William Denny and Brothers, Dumbarton
	HMS Redoubt (F56) HMS Redoubt (F57)	William Doxford & Sons, Sunderland
	HMS Recruit (F63)	William Doxford & Sons, Sunderland
	HMS Sable (G91)	J. Samuel White, Cowes
	HMS Setter (G98) HMS Setter (F55)	J. Samuel White, Cowes
	HMS Salmon (G94) HMS Salmon (G93)	Harland and Wolff, Govan
	HMS Sylph (F54) HMS Sylph (F68)	Harland and Wolff, Govan
	HMS Sarpedon (G19) HMS Sarpedon (G21) HMS Sarpedon (G14)	R. & W. Hawthorn, Leslie and Company, Hebburn on Tyne
	HMS Sorceress (G93) HMS Sorceress (G94)	Swan Hunter and Wigham Richardson, Wallsend on Tyne
	HMS Sturgeon (F49) HMS Sturgeon (G17) HMS Sturgeon (F47)	Alexander Stephen and Sons, Linthouse, Govan
	HMS Sceptre (F79) HMS Sceptre (F60)	Alexander Stephen and Sons, Linthouse, Govan
7th War Programme
	HMS Satyr (F51) HMS Satyr (F59) HMS Satyr (G52) HMS Satyr (H78)	William Beardmore and Company, Dalmuir
	HMS Sharpshooter (F48) HMS Sharpshooter (F61)	William Beardmore and Company, Dalmuir
	HMS Simoom (F57)	John Brown & Company, Clydebank
	HMS Skate (F62) HMS Skate (G05) HMS Skate (F46) HMS Skate (D16) HMS Skate (D35) HMS Skate (D39) HMS Skate (H39)	John Brown & Company, Clydebank
	HMS Skilful (F78) HMS Skilful (F62)	Harland and Wolff, Govan
	HMS Springbok (F65) HMS Springbok (F63)	Harland and Wolff, Govan
	HMS Starfish (F60) HMS Starfish (G64) HMS Starfish (H70)	R. & W. Hawthorn, Leslie and Company, Hebburn on Tyne
	HMS Stork (F66) HMS Stork (F65)	R. & W. Hawthorn, Leslie and Company, Hebburn on Tyne
8th War Programme
	HMS Tancred (F85) HMS Tancred (G08) HMS Tancred (G07)	William Beardmore and Company, Dalmuir
	HMS Tarpon (F72) HMS Tarpon (F22) HMS Tarpon (H97) HMS Tarpon (F79) HMS Tarpon (F65)	John Brown & Company, Clydebank
	HMS Telemachus (F86) HMS Telemachus (F23) HMS Telemachus (H98) HMS Telemachus (F81) HMS Telemachus (F66)	John Brown & Company, Clydebank
	HMS Tempest (F76) HMS Tempest (F72) HMS Tempest (H71)	Fairfield Shipbuilding and Engineering Company, Govan
	HMS Tenacious (F96) HMS Tenacious (G02)	Harland and Wolff, Govan
	HMS Tetrarch (F87) HMS Tetrarch (F74)	Harland and Wolff, Govan
	HMS Thisbe (F82) HMS Thisbe (F75)	R. & W. Hawthorn, Leslie and Company, Hebburn on Tyne
	HMS Thruster (F74) HMS Thruster (F76) HMS Thruster (H73)	R. & W. Hawthorn, Leslie and Company, Hebburn on Tyne
	HMS Tormentor (F68) HMS Tormentor (G06) HMS Tormentor (G11)	Alexander Stephen and Sons, Linthouse, Govan
	HMS Tornado (F97) HMS Tornado (F78)	Alexander Stephen and Sons, Linthouse, Govan
	HMS Torrent (F67) HMS Torrent (F79)	Swan Hunter & Wigham Richardson, Wallsend on Tyne
	HMS Torrid (F75) HMS Torrid (F80) HMS Torrid (H81)	Swan Hunter & Wigham Richardson, Wallsend on Tyne

Binnen het 6th en 7th War Programme werden respectievelijk drie en twee schepen besteld bij John I. Thornycroft & Company te Woolston. Deze fabrikant maakte enkele kleine wijzigingen in het ontwerp waardoor de Thornycroft R-klasse ontstond.

Thornycroft R-klasse (1916)
	HMS Rosalind (G95) HMS Rosalind (G89) HMS Rosalind (D87) HMS Rosalind (H77) HMS Rosalind (G64)	John I. Thornycroft & Company, Woolston
	HMS Radiant (F59) HMS Radiant (F56)	John I. Thornycroft & Company, Woolston
	HMS Retriever (F64) HMS Retriever (F58)	John I. Thornycroft & Company, Woolston
	HMS Taurus (F71) HMS Taurus (F70)	John I. Thornycroft & Company, Woolston
	HMS Teazer (F93) HMS Teazer (F71)	John I. Thornycroft & Company, Woolston

Ook de firma Yarrow Shipbuilders uit Glasgow on Clyde, kreeg de opdracht tot bouw van een aantal F-klasse (I) schepen. Ook deze firma paste het ontwerp enigszins aan. Als Yarrow-R-klasse werden vier schepen bij het 6th War Programme besteld en drie bij het 8th War Programme. Deze schepen hadden twee schoorstenen.

Yarrow R-klasse (1916)
	HMS Sabrina (G79) HMS Sabrina (G92)	Yarrow Shipbuilders, Glasgow on Clyde
	HMS Strongbow (G44)	Yarrow Shipbuilders, Glasgow on Clyde
	HMS Surprise (F69) HMS Surprise (F66)	Yarrow Shipbuilders, Glasgow on Clyde
	HMS Sybille (F77) HMS Sybille (F67)	Yarrow Shipbuilders, Glasgow on Clyde
	HMS Truculent (F70) HMS Truculent (F82)	Yarrow Shipbuilders, Glasgow on Clyde
	HMS Tyrant (F90) HMS Tyrant (G07) HMS Tyrant (G06) HMS Tyrant (G49)	Yarrow Shipbuilders, Glasgow on Clyde
	HMS Ulleswater (F83)	Yarrow Shipbuilders, Glasgow on Clyde

De laatste elf schepen uit de R-klasse werden aangepast geleverd. De schepen waren iets groter en hadden twee schoorstenen. Ze werden aangeduid als Admiralty Gemoderniseerde R-klasse.

Admiralty gemoderniseerde R-klasse (1916)
	HMS Trenchant (G96) HMS Trenchant (G78)	J. Samuel White, Cowes
	HMS Tristram (F89) HMS Tristram (F25)	J. Samuel White, Cowes
	HMS Tirade (F81) HMS Tirade (G80)	Scotts Shipbuilding and Engineering Company, Greenock
	HMS Tower (F98) HMS Tower (F24)	Swan Hunter & Wigham Richardson, Wallsend on Tyne
	HMS Ulster (F91) HMS Ulster (F17)	William Beardmore and Company, Dalmuir
	HMS Ulysses (F80) HMS Ulysses (F96) HMS Ulysses (G77)	William Doxford & Sons, Sunderland
	HMS Umpire (F94) HMS Umpire (F26) HMS Umpire (H10)	William Doxford & Sons, Sunderland
	HMS Undine (G97) HMS Undine (G79)	Fairfield Shipbuilding and Engineering Company, Govan
	HMS Urchin (F99) HMS Urchin (F04)	Palmers Shipbuilding and Iron Company, Yarrow
	HMS Ursa (F10)	Palmers Shipbuilding and Iron Company, Yarrow
	HMS Ursula (F88) HMS Ursula (F84) HMS Ursula (F01) HMS Ursula (F95)	Scotts Shipbuilding and Engineering Company, Greenock

Een groep van maar liefst zes afzonderlijke klassen, allen gebaseerd op hetzelfde basisontwerp, werden bij de Royal Navy gerangschikt onder de V-klasse (1917) en W-klasse (1917). De schepen in deze klassen werden allen gebouwd tijdens de Eerste Wereldoorlog en werden in deze tijd gezien als de meest geavanceerde en moderne oorlogsschepen. Een aanzienlijk aantal van deze schepen nam deel aan de Eerste Wereldoorlog en velen waren nog in gebruik toen de Tweede Wereldoorlog uitbrak. Tijdens de Tweede Wereldoorlog werden deze schepen voornamelijk ingezet in de rol van escortejager.^[15]

De eerste groep gebouwd in deze klassen waren vijf schepen die werden ingericht om te dienen als flottieljeleiders. Deze schepen werden aangeduid als Admiralty V-class Leaders-klasse flottieljeleiders. De schepen werden aanvankelijk aangeschaft omdat de bestaande flottieljeleiders onvoldoende in staat werden geacht om de nieuw te bouwen S-klasse (1918) torpedobootjagers in snelheid te kunnen evenaren. Gebaseerd op het ontwerp van de R-klasse (1916) torpedobootjagers, werden de schepen als flottieljeleiders een stuk groter. Het ontwerp kenmerkte zich vooral door de smallere voorste schoorsteen en de bredere en kortere achterste schoorsteen. De flottieljeleiders zouden zich onderscheiden van de te bouwen V-klasse (1917) schepen door een grotere brugstructuur, hogere voormast en verder naar achter geplaatste hoofdmast.^[16][17]

Admiralty V-class Leaders-klasse (1917)
	HMS Valentine (F99) HMS Valentine (F30) HMS Valentine (D49) HMS Valentine (L69)	Cammell Laird & Company, Birkenhead
	HMS Valhalla (F9A) HMS Valhalla (G25) HMS Valhalla (G45) HMS Valhalla (D44)	Cammell Laird & Company, Birkenhead
	HMS Valkyrie (F83) HMS Valkyrie (F86) HMS Valkyrie (F05) HMS Valkyrie (F58) HMS Valkyrie (D61)	William Denny & Brothers Limited, Dumbarton
	HMS Valorous (F92) HMS Valorous (G00) HMS Valorous (G20) HMS Valorous (D82) HMS Valorous (L00)	William Denny & Brothers Limited, Dumbarton
	HMS Vampire (F0A) HMS Vampire (G70) HMS Vampire (G50) HMAS Vampire (D68) HMAS Vampire (I68)	J. Samuel White & Company, Cowes

Een totaal van 23 schepen werd besteld in juli 1916 als Admiralty V-klasse. De schepen waren een herhaling van de Admiralty V-class Leaders-klasse flottieljeleiders, zonder de aanvullingen die typerend waren voor de flottieljeleiders. Ze werden besteld omdat uit inlichtingen bleek dat Duitsland een nieuwe klasse grote torpedobootjagers ging bouwen. De schepen verschilden in aanleg van de latere W-klasse (1917) door twee installaties met elk twee torpedolanceerbuizen, waar de W-klasse (1917) vanaf aanvang twee installaties van elk drie torpedolanceerbuizen ontving. Een deel van de schepen werd zodanig gebouwd dat het snel kon worden omgebouwd tot mijnenlegger. Deze waren herkenbaar aan de permanente uitbouw aan het achterschip.^[16][17]

Admiralty V-klasse (1917)
	HMS Vancouver (F32) HMS Vancouver (G04) HMS Vancouver (H55) HMS Vancouver (D33) HMS Vimy (D33) HMS Vimy (I33)	William Beardmore & Company, Dalmuir
	HMS Vanessa (G18) HMS Vanessa (D29) HMS Vanessa (I29)	William Beardmore & Company, Dalmuir
	HMS Vanity (G37) HMS Vanity (G19) HMS Vanity (D28) HMS Vanity (L38)	William Beardmore & Company, Dalmuir
	HMS Vanoc (F8A) HMS Vanoc (F1A) HMS Vanoc (F27) HMS Vanoc (H4A) HMS Vanoc (F84) HMS Vanoc (F61) HMS Vanoc (H33)	John Brown & Company, Clydebank
	HMS Vanquisher (F84) HMS Vanquisher (F21) HMS Vanquisher (F3A) HMS Vanquisher (F08) HMS Vanquisher (H0A) HMS Vanquisher (F85) HMS Vanquisher (F62) HMS Vanquisher (D54) HMS Vanquisher (I54)	John Brown & Company, Clydebank
	HMS Vectis (FA0) HMS Vectis (FA0) HMS Vectis (F94) HMS Vectis (F06) HMS Vectis (D51)	J. Samuel White & Company, Cowes
	HMS Vega (F4A) HMS Vege (F4A) HMS Vega (F92) HMS Vega (F09) HMS Vega (D52) HMS Vega (L41)	William Doxford & Sons Ltd, Pallion
	HMS Vehement (F1A) HMS Vehement (F5A) HMS Vehement (F12) HMS Vehement (H2A) HMS Vehement (F86)	William Denny & Brothers Limited, Dumbarton
	HMS Velox (F34) HMS Velox (H43) HMS Velox (D40) HMS Velox (G65) HMS Velox (D34) HMS Velox (I34)	William Doxford & Sons Ltd, Pallion
	HMS Vendetta (FA3) HMS Vendetta (F29) HMS Vendetta (D69) HMAS Vendetta (D69) HMAS Vendetta (I69)	Fairfield Shipbuilding & Engineering Company, Govan
	HMS Venetia (F9A) HMS Venetia (F93) HMS Venetia (F14) HMS Venetia (D53) HMS Venetia (I53)	Fairfield Shipbuilding & Engineering Company, Govan
	HMS Venturous (F30) HMS Venturous (F21) HMS Venturous (F87) HMS Venturous (F63) HMS Venturous (F51) HMS Venturous (D87)	William Denny & Brothers Limited, Dumbarton
	HMS Verdun (F2A) HMS Verdun (F91) HMS Verdun (F16) HMS Verdun (D71) HMS Verdun (F52) HMS Verdun (D93) HMS Verdun (L93)	Hawthorn Leslie & Company, Hebburn
	HMS Versatile (F29) HMS Versatile (G10) HMS Versatile (D35) HMS Versatile (F54) HMS Versatile (D32) HMS Versatile (I32)	Hawthorn Leslie & Company, Hebburn
	HMS Verulam (FA2) HMS Verulam (F96) HMS Verulam (F19) HMS Verulam (D54)	Hawthorn Leslie & Company, Hebburn
	HMS Vesper (F28) HMS Vesper (F39) HMS Vesper (D55) HMS Vesper (I55)	Alexander Stephen & Sons, Linthouse
	HMS Vidette (F07) HMS Vidette (D48) HMS Vidette (I48)	Alexander Stephen & Sons, Linthouse
	HMS Vimiera (F28) HMS Vimiera (D56) HMS Vimiera (H16) HMS Vimiera (D23) HMS Vimiera (L29)	Swan, Hunter & Wigham Richardson, Wallsend
	HMS Violent (FA1) HMS Violent (F95) HMS Violent (F31) HMS Violent (D57)	Swan, Hunter & Wigham Richardson, Wallsend
	HMS Vittoria (F31) HMS Vittoria (F64) HMS Vittoria (G05) HMS Vittoria (F96)	Swan, Hunter & Wigham Richardson, Wallsend
	HMS Vivacious (F32) HMS Vivacious (G71) HMS Vivacious (G01) HMS Vivacious (D36) HMS Vivacious (I36)	Yarrow & Company, Scotstoun
	HMS Vivien (G39) HMS Vivien (D32) HMS Vivien (D73) HMS Vivien (L33)	Yarrow & Company, Scotstoun
	HMS Vortigern (F35) HMS Vortigern (G21) HMS Vortigern (G03) HMS Vortigern (D37) HMS Vortigern (I37)	J. Samuel White & Company, Cowes

De firma John I. Thornycroft & Company Limited ontving op 30 juli 1916 de opdracht tot de bouw van twee schepen volgens de eigen inzichten op basis van de specificaties van de Admiralty V-klasse. De schepen kenmerkten zich door een hoger vrijboord, een kortere hoofdmast en afgeplatter schoorstenen. Net als de Admiralty V-klasse kregen de schepen aanvankelijk twee batterijen van elk twee torpedolanceerbuizen.^[16][17]

Thornycroft V-klasse (1917)
	HMS Viceroy (F99) HMS Viceroy (F38) HMS Viceroy (D91) HMS Viceroy (L21)	John I. Thornycroft & Company Limited, Woolston
	HMS Viscount (G06) HMS Viscount (G24) HMS Viscount (D92) HMS Viscount (I92)	John I. Thornycroft & Company Limited, Woolston

In totaal werden in navolging van de V-klasse totaal vier te onderscheiden klassen gebouwd in de W-klasse. Deze schepen, gebouwd in de Admiralty W-klasse (1917), Thornycroft W-klasse (1917), Thornycroft gemoderniseerde W-klasse (1919) en Admiralty gemoderniseerde W-klasse (1919), waren nagenoeg gelijk aan de V-klasse schepen maar kregen al gelijk bij de bouw twee batterijen met elk drie torpedolanceerbuizen in plaats van twee en een hogere hoofdmast. In sommige bronnen wordt de Admiralty gemoderniseerde W-klasse gesplitst in een V-klasse en W-klasse op basis van de naamgeving van de schepen. Gelijk aan de V-klasse schepen, opereerden vele W-klasse schepen zowel in de Eerste als de Tweede Wereldoorlog, waarbij ze in de Tweede Wereldoorlog eveneens voornamelijk in een escorterol werden ingezet.^[18][17]

Een totaal aantal van 21 schepen werd in december 1916 besteld middels het 10th War Programme in deze klasse. Twee schepen werden in april 1917 afbesteld ten gunste van twee Yarrow S-klasse schepen. De schepen waren een voortzetting van de Admiralty V-klasse waarbij standaard in plaats van twee batterijen van elk twee torpedolanceerbuizen, twee batterijen van drie torpedolanceerbuizen werden toegepast. Ook werd de hoofdmast groter dan bij de V-klasse.^[19][17]

Admiralty W-klasse (1917)
	HMS Voyager (G16) HMS Voyager (G36) HMS Voyager (D31) HMAS Voyager (D31) HMAS Voyager (I31)	Alexander Stephen & Sons, Linthouse
	HMS Wakeful (F37) HMS Wakeful (D65) HMS Wakeful (H88) HMS Wakeful (L91)	John Brown & Company, Clydebank
	HMS Walker (G22) HMS Walker (G08) HMS Walker (D23) HMS Walker (F55) HMS Walker (D27) HMS Walker (I27)	William Denny & Brothers Limited, Dumbarton
	HMS Walpole (F15) HMS Walpole (D41) HMS Walpole (I41)	William Doxford & Sons Ltd, Pallion
	HMS Walrus (G17) HMS Walrus (D24)	Fairfield Shipbuilding & Engineering Company, Govan
	HMS Warwick (G96) HMS Warwick (D25) HMS Warwick (I25)	Hawthorn Leslie & Company, Hebburn
	HMS Watchman (G23) HMS Watchman (H38) HMS Watchman (G09) HMS Watchman (D26) HMS Watchman (I26)	John Brown & Company, Clydebank
	HMS Waterhen (D47) HMS Waterhen (G28) HMS Waterhen (D22) HMAS Waterhen (D22) HMAS Waterhen (I22)	Palmers Shipbuilding & Iron Company, Jarrow
	HMS Wessex (F32) HMS Wessex (D43) HMS Wessex (I43)	Hawthorn Leslie & Company, Hebburn
	HMS Westcott (F03) HMS Westcott (D47) HMS Westcott (I47)	William Denny & Brothers Limited, Dumbarton
	HMS Westminster (F02) HMS Westminster (D45) HMS Westminster (L40)	Scotts Shipbuilding & Engineering Company, Greenock
	HMS Whirlwind (H41) HMS Whirlwind (D25) HMS Whirlwind (G73) HMS Whirlwind (D27) HMS Whirlwind (D30) HMS Whirlwind (I30)	Swan Hunter & Wigham Richardson, Wallsend
	HMS Whitby HMS Whitley (F20) HMS Whitley (D61) HMS Whitley (D97) HMS Whitley (F97) HMS Whitley (L23)	William Doxford & Sons Ltd, Pallion
	HMS Winchelsea (F40) HMS Winchelsea (D46) HMS Winchelsea (I46)	J. Samuel White & Company, Cowes
	HMS Winchester (G43) HMS Winchester (D66) HMS Winchester (F99) HMS Winchester (H95) HMS Winchester (L55)	J. Samuel White & Company, Cowes
	HMS Windsor (F12) HMS Windsor (D42) HMS Windsor (L94)	Scotts Shipbuilding & Engineering Company, Greenock
	HMS Wolfhound (F18) HMS Wolfhound (D44) HMS Wolfhound (D56) HMS Wolfhound (I56) HMS Wolfhound (L56)	Fairfield Shipbuilding & Engineering Company, Govan
	HMS Wrestler (G31) 18-19 HMS Wrestler (D62) HMS Wrestler (F57) HMS Wrestler (D35) HMS Wrestler (I50) HMS Wrestler (L10)	Swan Hunter & Wigham Richardson, Wallsend
	HMS Wryneck (G05) HMS Wryneck (D21) HMS Wryneck (I21) HMS Wryneck (L04)	Palmers Shipbuilding & Iron Company, Jarrow
	HMS Wayfarer	afbesteld
	HMS Woodpecker	afbesteld

Net als bij de V-klasse, ontving Thornycroft de opdracht twee schepen te bouwen volgens het W-klasse concept maar met de vrijheid om fabriekseigen aanpassingen te verrichten. De twee W-klasse schepen werden op 9 december 1916 besteld. Ze kregen dezelfde aanpassingen als de twee Thornycroft V-klasse schepen ten opzichte van de Admiralty W-klasse schepen, een hoger vrijboord, kortere hoofdmast en afgeplatter voorste schoorsteen. Net als de Admiralty W-klasse ontvingen de Thornycroft W-klasse bij de bouw als de drievoudige torpedolanceerinstallaties. Beide schepen namen deel aan de Eerste e Tweede Wereldoorlog en werden in de Tweede Wereldoorlog ingezet als escortejager.^[20][17]

Thornycroft W-klasse (1917)
	HMS Wolsey (G40) HMS Wolsey (D64) HMS Wolsey (D35) HMS Wolsey (D98) HMS Wolsey (L02)	John I. Thornycroft & Company Limited, Woolston
	HMS Woolston (F08) HMS Woolston (D63) HMS Woolston (D30) HMS Woolston (D95) HMS Woolston (L49)	John I. Thornycroft & Company Limited, Woolston

De ervaringen opgedaan tijdens de Eerste Wereldoorlog leidden rond 1917 tot het besluit bij torpedobootjagers een zwaarder hoofdgeschut toe te passen. In plaats van het gebruikelijke 102 mm geschut werd overgestapt op 120 mm geschut en twee stuks luchtafweergeschut in plaats van één. De Admiralty bestelde in januari 1918 veertien schepen en in april 1918 38 schepen in deze Admiralty gemoderniseerde W-klasse. Uiteindelijk werden en 37 schepen werden afbesteld of werd de bouw van stilgelegd en afbesteld. Een totaal van vijftien schepen kwam uiteindelijk in dienst. Ze waren te laat om nog ingezet te worden tijdens de Eerste Wereldoorlog maar werden tijdens de Tweede Wereldoorlog ingezet, voornamelijk als escortejagers.^[21][22]

Admiralty gemoderniseerde W-klasse (1917)
	HMS Vansittart (D64) HMS Vansittart (I64)	William Beardmore & Company, Dalmuir
	HMS Vantage	afbesteld
	HMS Vashon	afbesteld
	HMS Vengeful	afbesteld
	HMS Venomous (G98) HMS Venom (D75) HMS Venomous (I75)	John Brown & Company, Clydebank
	HMS Verity (F36) HMS Verity (D63) HMS Verity (I63)	John Brown & Company, Clydebank
	HMS Veteran (D72) HMS Veteran (I72)	John Brown & Company, Clydebank
	HMS Vigo	afbesteld
	HMS Vigorous	afbesteld
	HMS Virulent	afbesteld
	HMS Volage	afbesteld
	HMS Volcano	afbesteld
	HMS Volunteer (F53) HMS Volunteer (D71) HMS Volunteer (I71)	William Denny & Brothers Limited, Dumbarton
	HMS Votary	afbesteld
	HMS Wager	afbesteld
	HMS Wake	afbesteld
	HMS Waldegrave	afbesteld
	HMS Walton	afbesteld
	HMS Wanderer (D74) HMS Wanderer (I74)	Fairfield Shipbuilding and Engineering Company, Govan
	HMS Warren	afbesteld
	HMS Watson	afbesteld
	HMS Wave	afbesteld
	HMS Weazel	afbesteld
	HMS Welcome	afbesteld
	HMS Welfare	afbesteld
	HMS Wellesley	afbesteld
	HMS Werewolf	afbesteld
	HMS Westphal	afbesteld
	HMS Westward Ho	afbesteld
	HMS Wheeler	afbesteld
	HMS Whelp	afbesteld
	HMS Whip	afbesteld
	HMS Whippet	afbesteld
	HMS Whitaker	afbesteld
	HMS White Bear	afbesteld
	HMS Whitehall (GA7) HMS Whitehall (H41) HMS Whitehall (D94) HMS Whitehall (I94)	Swan Hunter and Wigham Richardson, Wallsend
	HMS Whitehead	afbesteld
	HMS Whitshed (FA) HMS Whitshed (D77) HMS Whitshed (I77)	Swan Hunter and Wigham Richardson, Wallsend
	HMS Wild Swan (D62) HMS Wild Swan (I62)	Swan Hunter and Wigham Richardson, Wallsend
	HMS Willoughby	afbesteld
	HMS Winter	afbesteld
	HMS Witherington (D76) HMS Witherington (I76)	J. Samuel White & Company, East Cowes
	HMS Wivern (D66) HMS Wivern (I66)	J. Samuel White & Company, East Cowes
	HMS Wolverine (D78) HMS Wolverine (I78)	J. Samuel White & Company, East Cowes
	HMS Worcester (GA8) HMS Worcester (D96) HMS Worcester (I96)	J. Samuel White & Company, East Cowes
	HMS Wrangler	afbesteld
	HMS Wren (GA5) HMS Wren (D88) HMS Wren (I88)	Yarrow & Company, Scotstoun
	HMS Wye	afbesteld
	HMS Yeoman	afbesteld
	HMS Zealos	afbesteld
	HMS Zebra	afbesteld
	HMS Zodiac	afbesteld

Ook Thornycroft ontving de opdracht om volgens eigen ontwerp, gebaseerd op de Admiralty V-klasse twee schepen volgens het moderniseringsconcept te bouwen als Thornycroft gemoderniseerde W-klasse. De schepen waren gelijkwaardig aan de Admiralty gemoderniseerde W-klasse, met de standaard aanpassingen dei door Thornycroft werden toegepast. Door een andere opstelling van de boilers werd gekozen voor het omdraaien van de twee schoorstenen ten opzichte van de Admiralty schepen. waardoor de smalle schoorsteen achter kwam te staan en de dikkere voor en hoger geplaatst. Zoals bij Thornycroft gewoon was werden de schoorstenen eveneens afgeplatter dan de Admiral schepen. Beide schepen, te laat voor inzet tijdens de Eerste Wereldoorlog, werden tijdens de Tweede Wereldoorlog voornamelijk als escortejager ingezet.^[23][22]

Thornycroft gemoderniseerde W-klasse (1917)
	HMS Wishart (D67) HMS Wishart (I67)	John I. Thornycroft & Company Limited, Woolston
	HMS Witch (GA6) HMS Witch (D89) HMS Witch (I89)	John I. Thornycroft & Company Limited, Woolston

De S-klasse (I) Torpedobootjagers werden ruwweg in drie groepen gebouwd, een Admiralty S-klasse, een Thornycroft S-klasse een een Yarrow S-klasse. Hoewel alle drie gebaseerd op eenzelfde basisontwerp, kenden de drie klassen aanzienlijke verschillen vanwege aanpassingen door de fabrikant zelf toegepast. Er werden 69 schepen besteld, waarvan de meeste, 57 stuks, onder de Admiralty S-klasse te rangschikken waren. De schepen kwamen pas tegen het einde van de Eerste Wereldoorlog in dienst en zagen weinig actie voordat de oorlog voorbij was. Allen werden ingezet bij de Grand Fleet in Britse thuiswateren, Na de Eerste Wereldoorlog werden de schepen over de gehele wereld ingezet en werden verscheidene schepen overgeheveld naar ander marines binnen het Commonwealth. Tussen 1926 e 1938 werden de meeste schepen afgeschreven en gesloopt. Vier schepen gingen tijdens het interbellum verloren. Elf schepen deden dienst tijdens de Tweede Wereldoorlog, zes in Europa en vijf in het Verre Oosten. Tijdens de Tweede Wereldoorlog gingen vijf schepen verloren.^[24][25]

De Admiralty S-klasse was feitelijk een modernisering van het ontwerp van de Admiralty voor de Admiralty Modified R-klasse Torpedobootjager HMS Trenchant (G96). Hierdoor werden deze schepen ook wel aangeduid als Modified Trenchant-klasse. De schepen hadden twee schoorstenen en waren aanvankelijk gebouwd voor dienst op de Noordzee. Bij aanvang van de Tweede Wereldoorlog waren nagenoeg alle nog in gebruik zijnde schepen ontwapend en in gebruik voor opleidingsdoeleinden. Ze werden bij aanvang van de oorlog herbewapend en voor bewakingsdoeleinden, mijneleggers en escortejagers ingezet.^[25][26]

Admiralty S-klasse (1918)
	HMS Sabre (G56) HMS Sabre (H18)	Alexander Stephen & Sons, Linthouse
	HMS Saladin (F0A) HMS Saladin (H54)	Alexander Stephen & Sons, Linthouse
	HMS Sardonyx (F34) HMS Sardonyx (H26)	Alexander Stephen & Sons, Linthouse
	HMS Saturn	afbesteld
	HMS Scimitar (G41) HMS Scimitar (H21)	John Brown & Company, Clydebank
	HMS Scotsman (G30) HMS Scotsman (H52)	John Brown & Company, Clydebank
	HMS Simoom (G44) HMS Simoom (H53)	John Brown & Company, Clydebank
	HMS Scout (G35) HMS Scout (H51)	John Brown & Company, Clydebank
	HMS Scythe (G32) HMS Scythe (H32)	John Brown & Company, Clydebank
	HMS Seabear (G29) HMS Seabear (H23)	John Brown & Company, Clydebank
	HMS Seafire (G68) HMS Seafire (H19)	John Brown & Company, Clydebank
	HMS Searcher (G72) HMS Searcher (H20)	John Brown & Company, Clydebank
	HMS Seawolf (G47) HMS Seawolf (H07)	John Brown & Company, Clydebank
	HMS Senator (G36) HMS Senator (D44) HMS Senator (F35) HMS Senator (D02)	William Denny & Brothers, Dumbarton
	HMS Sepoy (G26) HMS Sepoy (F49) HMS Sepoy (D03)	William Denny & Brothers, Dumbarton
	HMS Seraph (G60) HMS Seraph (D04)	William Denny & Brothers, Dumbarton
	HMS Serapis (F21) HMS Serapis (D58)	William Denny & Brothers, Dumbarton
	HMS Serene (F7A) HMS Serene (H25)	William Denny & Brothers, Dumbarton
	HMS Sesame (F5A) HMS Sesame (H35)	William Denny & Brothers, Dumbarton
	HMS Shamrock (F50) HMS Shamrock (H06)	William Doxford & Sons, Pallion
	HMS Shark (FA1) HMS Shark (D05)	Swan Hunter & Wigham Richardson, Wallsend
	HMS Shikari (D85) HMS Shikari (I85)	William Doxford & Sons, Pallion
	HMS Sikh (H94) HMS Sikh (D68) HMS Sikh (D06)	Fairfield Shipbuilding and Engineering Company, Govan
	HMS Sirdar (G27) HMS Sirdar (D59)	Fairfield Shipbuilding and Engineering Company, Govan
	HMS Somme (G52) HMS Somme (D07)	Fairfield Shipbuilding and Engineering Company, Govan
	HMS Sparrowhawk (G53) HMS Sparrowhawk (D08)	Swan Hunter & Wigham Richardson, Wallsend
	HMS Spear (G55) HMS Spear (D09)	Fairfield Shipbuilding and Engineering Company, Govan
	HMS Spindrift (G21) HMS Spindrift (H57)	Fairfield Shipbuilding and Engineering Company, Govan
	HMS Splendid (G57) HMS Splendid (D11)	Swan Hunter & Wigham Richardson, Wallsend
	HMS Sportive (G48) HMS Sportive (D12)	Swan Hunter & Wigham Richardson, Wallsend
	HMS Stalwart (F4A)	Swan Hunter & Wigham Richardson, Wallsend
	HMS Steadfast (F99) HMS Steadfast (H37)	Palmer Shipbuilding and Iron Company, Yarrow
	HMS Sterling (FA3) HMS Sterling (H31)	Palmer Shipbuilding and Iron Company, Yarrow
	HMS Stonehenge (G99)	Palmer Shipbuilding and Iron Company, Yarrow
	HMS Stormcloud (D89) HMS Stormcloud (H05)	Palmer Shipbuilding and Iron Company, Yarrow
	HMS Strenuous (G64) HMS Strenuous (H03)	Scotts Shipbuilding and Engineering Company, Greenock
	HMS Stronghold (FA8) HMS Stronghold (H50)	Scotts Shipbuilding and Engineering Company, Greenock
	HMS Sturdy (F96) HMS Sturdy (H28)	Scotts Shipbuilding and Engineering Company, Greenock
	HMS Success (F1A)	William Doxford & Sons, Pallion
	HMS Swallow (F73) HMS Swallow (D14)	Scotts Shipbuilding and Engineering Company, Greenock
	HMS Swordsman (F3A)	Scotts Shipbuilding and Engineering Company, Greenock
	HMS Sycamore	afbesteld
	HMS Tactician (G54) HMS Tactician (H99)	William Beardmore & Company, Glasgow
	HMS Tara (G62) HMS Tara (H92) HMS Tara (D77) HMS Tara (D93)	William Beardmore & Company, Glasgow
	HMS Tasmania (G97)	William Beardmore & Company, Glasgow
	HMS Tattoo (F2A)	William Beardmore & Company, Glasgow
	HMS Tenedos (FA4) HMS Tenedos (H04)	Hawthorn Leslie & Company, Tyneside
	HMS Thanet (G24) HMS Thanet (H29)	Hawthorn Leslie & Company, Tyneside
	HMS Thracian (GA4) HMS Thracian (D86)	Hawthorn Leslie & Company, Tyneside
	HMS Tilbury (G37) HMS Tilbury (H38)	Swan Hunter & Wigham Richardson, Wallsend
	HMS Tintagel (G51) HMS Tintagel (H89)	Swan Hunter & Wigham Richardson, Wallsend
	HMS Tribune (F9A) HMS Tribune (N76) HMS Tribune (F33) HMS Tribune (D16)	J. Samuel White, East Cowes
	HMS Trinidad (G38) HMS Trinidad (D17) HMS Trinidad (F54) HMS Trinidad (H4A)	J. Samuel White, East Cowes
	HMS Trojan (G66) HMS Trojan (D76) HMS Trojan (H44)	J. Samuel White, East Cowes
	HMS Truant (G23) HMS Truant (H98)	J. Samuel White, East Cowes
	HMS Trusty (FA2) HMS Trusty (H56)	J. Samuel White, East Cowes
	HMS Turbulent (F55) HMS Turbulent (H34)	Hawthorn Leslie & Company, Tyneside

De Thornycroft S-klasse bestond uit vijf schepen, allen gebouwd door John I. Thornycroft & Company Limited, uit Woolston, Southampton. Hoewel hetzelfde basisontwerp als de Admiralty schepen, weken deze schepen af omdat Thornycroft het ontwerp baseerde op de Thornycroft R-klasse torpedobootjager HMS Rosalind (G95). Deze schepen kregen een krachtiger installatie dan de Admiralty schepen en daardoor een iets afwijkend uiterlijk.^[27]

Thornycroft S-klasse (1918)
	HMS Speedy (G36)	John I. Thornycroft & Company Limited, Woolston
	HMS Tobago (G61)	John I. Thornycroft & Company Limited, Woolston
	HMS Torbay (F35) HMS Torbay (H24)	John I. Thornycroft & Company Limited, Woolston
	HMS Toreador (F6A) HMS Toreador (H55)	John I. Thornycroft & Company Limited, Woolston
	HMS Tourmaline (D83) HMS Tourmaline (D10)	John I. Thornycroft & Company Limited, Woolston

Zeven schepen werden gebouwd door Yarrow & Company, Limited te Scotstoun en werden aangeduid als Yarrow S-klasse. Zij baseerde het ontwerp op dat van de Yarrow R-klasse torpedobootjager HMS Ulleswater (F83). Bij Yarrows werd in het ontwerp uitgegaan van gewichtsreductie door toepassing van een andere aandrijving. Haar schepen werden hierdoor sneller en konden vlugger worden geproduceerd.^[28]

Yarrow S-klasse (1918)
	HMS Torch (G33) HMS Torch (D15)	Yarrow & Company, Limited, Scotstoun
	HMS Tomahawk (G34) HMS Tomahawk (D79)	Yarrow & Company, Limited, Scotstoun
	HMS Tryphon (G42)	Yarrow & Company, Limited, Scotstoun
	HMS Tumult (G58) HMS Tumult (D18)	Yarrow & Company, Limited, Scotstoun
	HMS Turquoise (G22) HMS Turquoise (H02)	Yarrow & Company, Limited, Scotstoun
	HMS Tuscan (FA5) HMS Tuscan (D80)	Yarrow & Company, Limited, Scotstoun
	HMS Tyrian (D84) HMS Tyrian (N01)	Yarrow & Company, Limited, Scotstoun

De Britse Admiralty ontwikkelde tegen het einde van de Eerste Wereldoorlog, tegelijkertijd met de firma Thornycroft een groep torpedobootjagers die dienden als flottieljeleider. Hoewel deze schepen gelijkwaardig waren aan de Shakespeare-klasse van Thornycroft, werden ze aangeduid als Admiralty Type Leaders of veelvuldiger als Scott-klasse. Van de zeven gebouwde schepen waren er zes nog steeds in dienst ten tijde van het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog.^[29]

Scott-klasse (1917)
	HMS Scott (F98)	Cammell Laird, Birkenhead
	HMS Bruce (F48) HMS Bruce (D81)	Cammell Laird, Birkenhead
	HMS Douglas (D09) HMS Douglas (G00) HMS Douglas (F50) HMS Douglas (D90) HMS Douglas (I09)	Cammell Laird, Birkenhead
	HMS Campbell (G76) HMS Campbell (D60) HMS Campbell (I60)	Cammell Laird, Birkenhead
	HMS Mackay (FA6) HMS Mackay (DA6) HMS Mackay (D70) HMS Mackay (I70)	Cammell Laird, Birkenhead
	HMS Malcolm (D19) HMS Malcolm (I19)	Cammell Laird, Birkenhead
	HMS Montrose (F45) HMS Montrose (D01) HMS Montrose (I01)	Hawthorn Leslie, Hebburn
	HMS Stuart (G46) HMS Stuart (F20) HMS Stuart (D00) HMAS Stuart (D00) HMAS Stuart (I00)	Hawthorn Leslie, Hebburn
	HMS Barrington (1918)	afbesteld
	HMS Hughes (1918)	afbesteld

De firma Thornycroft uit Southampton, bouwde op basis van een ontwerp van de Admiralty vijf schepen die waren ontworpen om te fungeren als flottieljeleiders. De schepen waren groter en zwaarder bewapend dan de gelijkwaardige torpedobootjagers waar zij als flottieljeleider over moesten waken. De vijf schepen die ook wel eens werden aangeduid als Thornycroft type Destroyer Leaders stonden veelal bekend als Shakespeare-klasse.^[29]

Shakespeare-klasse (1917)
	HMS Shakespeare (F89) HMS Shakespeare (D50)	John I. Thornycroft & Company, Woolston
	HMS Spenser (F90) HMS Spenser (D40)	John I. Thornycroft & Company, Woolston
	HMS Wallace (D3A) HMS Wallace (D20) HMS Wallace (L64)	John I. Thornycroft & Company, Woolston
	HMS Keppel (F14) HMS Keppel (D84) HMS Keppel (I84)	John I. Thornycroft & Company, Woolston
	HMS Broke (D83) HMS Broke (I83)	John I. Thornycroft & Company, Woolston
	HMS Saunders (1918)	afbesteld
	HMS Spragge (1918)	afbesteld

Tegen het midden van de jaren 1920 realiseerde het Britse Admiralty dat haar torpedobootjagers qua ontwerp achter begonnen te raken op de ontwerpen van andere landen. Besloten werd aan zowel Thornycroft als Yarrow een ontwerp te vragen op basis van de Admiralty gemoderniseerde W-klasse (1918) schepen. Hierbij diende men de moderne ontwikkelingen op het gebied van aandrijving in het ontwerp in te bouwen. Thornycroft kwam met de HMS Amazon (D39) en Yarrow de HMS Ambuscade (D38). Beide schepen werden de basis voor een hele reeks nieuwe torpedobootjagers van het zogenaamde Amazon-type in de A-klasse tot en met de I-klasse waarbij HMS Amazon de basis vormde met een aantal onderdelen van HMS Ambuscade daarin verwerkt. HMS Ambuscade werd in januari 1926 te water gelaten en zou in gebruik blijven tot het in 1947 werd gesloopt.^[30]

HMS Ambuscade (D38)
	HMS Ambuscade (D38) HMS Ambuscade (I38)	Yarrow, Clydebank

De Amazon-type, ook wel Amazon-klasse torpedobootjagers waren de standaard torpedobootjager voor de Royal Navy vanaf 1926 tot aan de bouw van de Tribal-klasse in 1936-1937. Het prototype voor deze serie torpedobootjagers, HMS Amazon (D39), werd de in 1927 in dienst genomen. Begin jaren 1920 werd Thornycroft uit Woolston, en Yarrow uit Glasgow verzocht een nieuw type torpedobootjager te ontwikkelen. Het ontwerp van Yarrow, HMS Ambuscade (D38) werd niet gekozen tot de nieuwe standaard, maar werd door de fabriek wel gebruikt voor de productie van enkele torpedobootjager van buitenlandse marines. Uit twee ontwerpen van Thornycroft, een A ontwerp en een B ontwerp, werd het B ontwerp gekozen. Dit ontwerp zou de standaard worden voor de A-klasse (II) die volgde op HMS Amazon tot en met de I-klasse waarmee in 1936 - 1937 werd afgesloten.^[31][32][33]

HMS Amazon (D39)
	HMS Amazon (D39) HMS Amazon (I39)	John I Thornycroft & Company, Woolston

De A-klasse (II) torpedobootjagers waren de eerste klasse volgens het nieuwe Amazon-type ontwerp. In deze klasse werden acht schepen gebouwd en een flottieljeleider HMS Codrington (D65). Deze flottieljeleider was een stuk groter dan de overige schepen in de klasse. Ten opzichte van HMS Amazon werd de brug verder naar achter geplaatst. Twee viervoudige torpedolanceerinstallaties werden standaard. Van de negen schepen gingen vijf schepen, inclusief de flottieljeleider, verloren tijdens de Tweede Wereldoorlog. Van dit type werden twee schepen gebouwd voor de Royal Canadian Navy die aldaar werden gerangschikt onder de River-klasse (Torpedobootjager).^[34]

A-klasse (II) (1929)
	HMS Codrington (D65) HMS Codrington (D82) HMS Codrington (I82)	Swan Hunter, Tyne and Wear
	HMS Acasta (H09)	John Brown & Company, Clydebank
	HMS Achates (H12)	John Brown & Company, Clydebank
	HMS Active (H14)	Hawthorn Leslie & Company, Hebburn
	HMS Antelope (H36)	Hawthorn Leslie & Company, Hebburn
	HMS Anthony (H40)	Scotts Shipbuilding and Engineering Company, Greenock
	HMS Ardent (H41)	Scotts Shipbuilding and Engineering Company, Greenock
	HMS Arrow (H42)	Vickers-Armstrongs, Barrow-in-Furness
	HMS Acheron (H45)	John I. Thornycroft & Company, Woolston, Hampshire
	HMCS Saguenay (D79)	John I. Thornycroft & Company, Woolston, Hampshire
	HMCS Skeena (D59)	John I. Thornycroft & Company, Woolston, Hampshire

Als vervolgbestelling op de A-klasse (II) werd een gelijke serie van acht torpedobootjagers en een grotere flottieljeleider (HMS Keith (D06)) besteld als B-klasse (II). HMS Keith verschilde van HMS Codrington door een verlengde brug en de toevoeging van ASDIC. Ook de B-klasse schepen kregen bij de bouw al ASDIC geïnstalleerd. Naast HMS Keith, gingen vier B-klasse schepen verloren tijdens de Tweede Wereldoorlog. Eén schip, HMS Boreas (H77), werd in 1944 overgedragen aan de Griekse marine die het schip als Salamis (1944) in dienst nam.^[34]

B-klasse (II) (1930)
	HMS Keith (H06) HMS Keith (D06) HMS Keith (I06)	Vickers-Armstrongs, Barrow-in-Furness
	HMS Basilisk (H11)	John Brown & Company, Clydebank
	HMS Beagle (H30)	John Brown & Company, Clydebank
	HMS Blanche (H47)	Hawthorn Leslie & Company, Hebburn
	HMS Boadicea (H65)	Hawthorn Leslie & Company, Hebburn
	HMS Boreas (H77)	Palmer's, Jarrow
	HMS Brazen (H80)	Palmer's, Hebburn
	HMS Brilliant (H84)	Swan Hunter, Tyne and Wear
	HMS Bulldog (H91)	Swan, Hunter & Wigham Richardson Ltd, Wallsend

In 1930 werd een kleine groep van vier torpedobootjagers en een flottieljeleider besteld als C-klasse (II). Deze schepen waren langer dan hun voorgangers en hadden een gescheiden brug en kaartenkamer. Tevens werd de flottieljeleider, HMS Kempenfelt (I18) voor het eerst gelijk qua formaat als de klasse schepen zelf. Vanwege de grotere lengte konden de schepen worden uitgerust met een extra stuk luchtafweergeschut. C-klasse (II) schepen werden voorafgaand aan de Tweede Wereldoorlog overgedragen aan de Royal Canadian Navy die ze rangschikte onder de River-klasse (Torpedobootjager).^[35]

C-klasse (II) (1931)
	HMS Kempenfelt (D18) HMCS Assiniboine (D18) HMCS Assiniboine (I18)	J. Samuel White, Cowes
	HMS Comet (H00) HMCS Restigouche (H00)	Portsmouth Dockyard, Portsmouth
	HMS Crusader (H60) HMCS Ottawa (H60)	Portsmouth Dockyard, Portsmouth
	HMS Cygnet (H83) HMCS St. Laurent (H83)	Vickers-Armstrongs, Barrow-in-Furness
	HMS Crescent (H48) HMCS Fraser (H48)	Vickers-Armstrongs, Barrow-in-Furness

De D-klasse (II) werd gebouwd als vervolgserie op de C-klasse (II) en bevatte dan ook alle verbeteringen van die klasse. In tegenstelling tot de C-klasse (II) kreeg deze klasse gelijk ASDIC bij de bouw ingebouwd. Van de negen schepen in deze klasse gingen zes schepen tijdens de Tweede Wereldoorlog verloren, twee werden gedurende de oorlog overgeheveld naar de Royal Canadian Navy en één werd vanwege schade in 1945 gesloopt.^[36]

D-klasse (II) (1932)
	HMS Duncan (D99) HMS Duncan (I99)	Portsmouth Dockyard, Portsmouth
	HMS Dainty (H53)	Fairfield Shipbuilding and Engineering Company, Govan
	HMS Daring (H16)	John I. Thornycroft & Company, Southampton
	HMS Decoy (H75) HMCS Kootenay (H75)	John I. Thornycroft & Company, Southampton
	HMS Defender (H07)	Vickers-Armstrongs, Barrow-in-Furness
	HMS Delight (H38)	Fairfield Shipbuilding and Engineering Company, Govan
	HMS Diamond (H22)	Vickers-Armstrongs, Barrow-in-Furness
	HMS Diana (H49) HMCS Margaree (H49)	Palmers Shipbuilding and Iron Company, Hebburn-on-Tyne
	HMS Duchess (H64)	Palmers Shipbuilding and Iron Company, Jarrow

De E-klasse (II) torpedobootjagers maakten deel uit van een groep van 18 torpedobootjagers bestaande uit de E-klasse en de F-klasse die van een gelijk ontwerp waren. Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd de E-klasse voornamelijk ingezet bij escortediensten bij Western Approaches Command, terwijl de F-klasse vooral werd ingezet voor escortediensten bij Home Fleet.Van de negen schepen in de E-klasse, gingen er zes tijdens de Tweede Wereldoorlog verloren, drie schepen overleefden de strijd.

De E-klasse werd besteld als onderdeel van het 1931 Naval Construction Programme voor de Royal Navy De klasse was gebaseerd op de voorafgaande D-klasse met enige wijzigingen aan de romp en de bewapening. De klasse was uitgerust met ASDIC voor het opsporen van onderzeeboten en konden eenvoudig worden verbouwd om gebruik te maken van Two-Speed Destroyer Sweep (TSDS) mijnenveeg apparatuur. Met een lengte van 100 meter en een waterverplaatsing van 1.428 ton standaard en 1,970 ton beladen, hadden de schepen een bemanning van rond de 145. De twee Parsons stoomturbines konden de twee schroeven voorstuwen tot een snelheid van 35,5 knopen (65,7 km/u). Vier enkelloops QF 120 mm Mark IX kanonnen vormden de hoofdbewapening die werd aangevuld door twee vierloops 12,7 mm QF Vickers Mark III machinegeweer opstellingen en twee vierloops 533 mm torpedolanceerinrichtingen. Dieptebommenwerpers en een dieptebommenrek maakten de bewapening compleet. HMS Exmouth (H02) was als flottieljeleider iets langer en uitgerust met een extra 120 mm geschut tussen de schoorstenen. Indien ingericht voor mijnenleg operaties dienden twee stuks geschut, de twee torpedolanceerinstallaties en enkele reddingsboten te worden verwijderd.^[37][38][39]

E-klasse (II) (1934)
	HMS Echo (H23)	William Denny & Brothers, Dumbarton
	HMS Eclipse (H08)	William Denny & Brothers, Dumbarton
	HMS Electra (H27)	Hawthorn Leslie & Company, Hebburn
	HMS Encounter (H10)	Hawthorn Leslie & Company, Hebburn
	HMS Escapade (H17)	Scotts Shipbuilding & Engineering Company, Greenock
	HMS Escort (H66)	Scotts Shipbuilding & Engineering Company, Greenock
	HMS Esk (H15)	Swan Hunter & Wigham Richardson, Wallsend
	HMS Express (H61)	Swan Hunter & Wigham Richardson, Wallsend
	HMS Exmouth (H02) Flottieljeleider	HM Dockyard, Portsmouth

De F-klasse (II) werd besteld direct na de E-klasse (II) en was hier volledig gelijk aan. Van de acht schepen in deze klasse werd HMS Faulknor (H62) afgebouwd als flottieljeleider. Vier schepen gingen tijdens de Tweede Wereldoorlog verloren, één werd na de oorlog verkocht aan de Dominicaanse Republiek terwijl twee schepen tijden de Tweede Wereldoorlog werden overgeheveld naar de Royal Canadian Navy.^[40]

F-klasse (II) (1934)
	HMS Faulknor (H62)	Yarrows, Scotstoun
	HMS Fame (H78) Generalisimo (1949)	Parsons Marine Steam Turbine Company, Wallsend
	HMS Fearless (H67)	Cammell Laird, Birkenhead
	HMS Firedrake (H79)	Parsons Marine Steam Turbine Company, Wallsend
	HMS Foresight (H68)	Cammell Laird, Birkenhead
	HMS Forester (H74)	J. Samuel White, Cowes
	HMS Fortune (H70) HMCS Saskatchewan (H70)	John Brown & Company, Clydebank
	HMS Foxhound (H69) HMCS Qu'Appelle (H69)	John Brown & Company, Clydebank
	HMS Fury (H76)	J. Samuel White, Cowes

De G-klasse (II) torpedobootjagers maakten deel uit van een groep van 18 torpedobootjagers bestaande uit de G-klasse en de H-klasse die van een gelijk ontwerp waren. De negen schepen van de G-klasse deden dienst tijdens de Tweede Wereldoorlog bij Home Fleet en de Mediterranean Fleet. Zeven schepen gingen tijdens de Tweede Wereldoorlog verloren en twee schepen overleefden de oorlog.

De G-klasse werd besteld volgens het 1933 Naval Construction Programme van de Royal Navy en was gebaseerd op de voorafgaande F-klasse. Door het gebruik van een andere stoomturbine en compactere machinerie konden waterverplaatsing en afmetingen worden gereduceerd. De schepen waren uitgerust met ASDIC voor de opsporing van onderzeeboten en konden eenvoudig worden omgebouwd voor het gebruik van de Two-Speed Destroyer Sweep (TSDS) mijnenveeginstallatie. Met een lengte van 98 meter en een standaard waterverplaatsing van 1.360 ton konden de twee Parsons stoomturbines een snelheid van 35,5 knopen (65,7 km/u) genereren. DE bewapening was standaard met vier stuks QF 120 mm Mark IX geschut, twee vierloops QF 12,7 mm Vickers Mark III machinegeweer installaties en twee vierloops 533 mm torpedolanceerinstallaties. Om een beter schootsveld te bereiken was het dek rond de geschutsopstellingen verlaagd waardoor de achterzijde van het kanon lager kon komen dan het dek, waarmee een hogere elevatie werd bereikt. HMS Grenville (H03) was als flottieljeleider iets groter uitgevoerd en had een extra stuk 120 mm geschut tussen de schoorstenen aangebracht. HMS Glowworm (H92) had bij wijze van proef twee vijfloops torpedolanceerinstallaties ontvangen. De bewapening werd gecomplementeerd door twee dieptebommenwerpers en een dieptebommenrek.^{[41][42][43][44]}

G-klasse (II) (1935)
	HMS Gallant (H59)	Alexander Stephen and Sons, Linthouse
	HMS Garland (H37)	Fairfield Shipbuilding & Engineering Company, Govan
	HMS Gipsy (H63)	Fairfield Shipbuilding & Engineering Company, Govan
	HMS Glowworm (H92)	John I. Thornycroft & Company, Woolston
	HMS Grafton (H89)	John I. Thornycroft & Company, Woolston
	HMS Grenade (H86)	Alexander Stephen and Sons, Linthouse
	HMS Grenville (H03) Flottieljeleider	Yarrow & Company, Scotstoun
	HMS Greyhound (H05)	Vickers Armstrongs, Barrow-in-Furness
	HMS Griffin (H31)	Vickers Armstrongs, Barrow-in-Furness

De H-klasse (II) torpedobootjagers maakten deel uit van een groep van 18 torpedobootjagers bestaande uit de G-klasse en de H-klasse die van een gelijk ontwerp waren. De negen schepen van de H-klasse deden dienst tijdens de Tweede Wereldoorlog bij Home Fleet en de Mediterranean Fleet. Zeven schepen gingen tijdens de Tweede Wereldoorlog verloren en twee schepen overleefden de oorlog.

De H-klasse werd besteld volgens het 1934 Naval Construction Programme van de Royal Navy en werden in 1936 (HMS Havock in 1937) afgeleverd. De schepen waren behoudens enkele kleine aanpassingen volledig gelijk aan de G-klasse. Het belangrijkste verschil tussen ge G-klasse en de H-klasse was dat bij de H-klasse de plaatsing van het geschut zodanig was aangepast dat een hoger elevatie eenvoudig bereikt kon worden. Hier werd derhalve het dek niet verlaagd rondom het geschut. HMS Hereward ontving op haar B positie een dubbelloops geschut en deed hiermee dienst als proefopstelling voor de toekomstige torpedobootjagers vanaf de Tribal-klasse. Zowel HMS Hero als HMS Hereward ontvingen een nieuw type brug, welke vanaf de I-klasse tot en met de Battle-klasse de nieuwe standaard zou worden.^{[41][42][43][44]}

H-klasse (II) (1936)
	HMS Hardy (H87) Flottieljeleider	Cammell Laird & Company, Birkenhead
	HMS Hasty (H24)	William Denny & Brothers, Dumbarton
	HMS Havock (H43)	William Denny & Brothers, Dumbarton
	HMS Hereward (H93)	Vickers Armstrongs, Walker
	HMS Hero (H99)	Vickers Armstrongs, Walker
	HMS Hostile (H55)	Scotts Shipbuilding & Engineering Company, Greenock
	HMS Hotspur (H01)	Scotts Shipbuilding & Engineering Company, Greenock
	HMS Hunter (H35)	Swan Hunter, Wallsend
	HMS Hyperion (H97)	Swan Hunter, Wallsend

Eind 1937 werd door de Braziliaanse marine een serie van zes torpedobootjagers besteld die waren gebaseerd op de H-klasse (II) torpedobootjagers. Omdat de Royal Navy snel torpedobootjagers nodig had werd besloten deze schepen als Havant-klasse aan te kopen ten behoeve van de Royal Navy. De schepen werden afgebouwd zoals de H-klasse schepen maar kregen slechts drie stuks hoofdgeschut. De Y-koepel werd weggelaten ten behoeve van aanvullende dieptebommen. Als compensatie mochten de Brazilianen zelf zes schepen bouwen op basis van licentie. Dit werd de Acre-klasse. De klasse wordt vaak gerangschikt onder de H-klasse. Van de zes schepen gingen drie tijdens de Tweede Wereldoorlog verloren en werden de overige drie in 1946 en 1947 gesloopt.^{[45][46][47][48]}

Havant-klasse (1939)
	HMS Harvester (H19)	Vickers Armstrongs, Barrow
	HMS Havant (H32)	J. Samuel White, Cowes
	HMS Havelock (H88)	J. Samuel White, Cowes
	HMS Hesperus (H57)	John I. Thornycroft & Company, Woolston
	HMS Highlander (H44)	John I. Thornycroft & Company, Woolston
	HMS Hurricane (H06)	Vickers Armstrongs, Barrow

De I-klasse (II) torpedobootjagers waren nagenoeg gelijkwaardig aan hun voorgangers, de H-klasse. Toch waren er enkele duidelijke verschillen. De torpedolanceerbuisinstallaties bestonden uit vijf torpedo's per installatie in plaats van de gangbare vier. De brugconstructie zoals deze was getest op HMS Hero (H99) en HMS Hereward (H93) werd standaard ingevoerd in deze klasse. Standaard behoorde bij de uitrusting in deze klasse een dieptebommeninstallatie en een mijnenveeginstallatie. Bij eerdere klassen was dit een keuze. Al dit extra gewicht zorgde voor een zekere instabiliteit die diende te worden gecompenseerd door ballast. Later werd de gewichtstoename weer gecompenseerd door het wegnemen van de middelste torpedolanceerbuis in de installaties. Vier schepen in deze klasse werden uitgerust als mijnenlegger en zes schepen gingen tijdens de Tweede Wereldoorlog verloren.^[49]

I-klasse (II) (1936)
	HMS Icarus (D03)	John Brown & Company, Clydebank
	HMS Ilex (D61)	John Brown & Company, Clydebank
	HMS Imogen (D44)	Hawthorn Leslie & Company, Hebburn
	HMS Imperial (D09)	Hawthorn Leslie & Company, Hebburn
	HMS Impulsive (D11)	J. Samuel White, Cowes
	HMS Inglefield (D02) Flottieljeleider	Cammell Laird & Company, Birkenhead
	HMS Intrepid (D10)	J. Samuel White, Cowes
	HMS Isis (D87)	Yarrow & Company, Scotstoun
	HMS Ivanhoe (D16)	Yarrow & Company, Scotstoun

In 1938 bestelde de Turkse marine vier schepen in de Demirhisar-klasse, welke was afgeleid van de Britse I-klasse. Twee van de vier schepen werden aangekocht door de Royal Navy. De Turkse schepen waren gelijk aan de I-klasse met uitzondering van de torpedolanceerinstallaties dei uit twee installaties van vier torpedolanceerbuizen bestonden. Al tijdens de bouw werd besloten de achterste torpedolanceerinstallatie te vervangen door een 76 mm luchtafweergeschut en de vierloops Vickers machinegeweerinstallatie te vervangen door twee stuks 20 mm Oerlikon luchtafweer. Eén schip ging tijdens de Tweede Wereldoorlog verloren en de tweede ging na de oorlog alsnog naar Turkije.^[47]

ex Demirhisar-klasse (1940)
	HMS Inconstant (H49)	Vickers, Barrow
	HMS Ithuriel (H05)	Vickers, Barrow

De Royal Navy nam in juni 1940 een aantal Franse schepen in beslag om te voorkomen dat deze schepen in handen van de Franse Vichy-regering zouden vallen. Eén van deze schepen was de Bourrasque-klasse (1924) torpedobootjager Mistral (1925). De meeste in beslag genomen schepen kwamen al spoedig in dienst van de marine van de Vrije Fransen. De Mistral werd echter de gehele Tweede Wereldoorlog als HMS Mistral (H03) door gebruikt door de Royal Navy en pas na de Tweede Wereldoorlog weer teruggegeven aan de Fransen.

Bourrasque-klasse (1924)
	HMS Mistral (H03)	Forges et chantiers de la Méditerranée, Graville (Le Havre)