Aan het begin van de Tweede Wereldoorlog werden twee monitoren op stapel gezet in de Roberts-klasse, HMS Roberts en HMS Abercrombie. Beide schepen kwamen in actie tijdens de Tweede Wereldoorlog. Na de Tweede Wereldoorlog werden de schepen nog gebruikt als trainingsschip voor geschutsbemanning en als accommodatie schepen tot ze in de jaren 1950-1960 werden gesloopt.

De twee schepen uit de Roberts-klasse, HMS Roberts (F40) en HMS Abercrombie (F109) waren gebouwd tijdens de Tweede Wereldoorlog en waren de laatste monitoren gebouwd voor de Royal Navy. Beide namen waren tijdens de Eerste Wereldoorlog verbonden aan twee monitoren uit de Abercrombie-klasse, welke al in de jaren 1920 en 1930 uit de vaart waren genomen.

De beide schepen waren uitgerust met een hoofdbewapening bestaande uit een geschutskoepel met twee BL 15-inch Mk I (38 cm) geschut. Voor HMS Roberts werd het geschut van de verouderde HMS Marshall Ney gebruikt en voor de HMS Abercombie die van HMS Furious welke werd omgebouwd tot vliegdekschip. daarnaast kregen de schepen het nodige luchtafweergeschut gemonteerd. Het luchtafweer kreeg apart aandacht bij het ontwerp. Aangezien de schepen veelal dicht bij vijandelijke kusten moesten opereren was de kans groter dat aanvallen van vijandelijke vliegtuigen te verwachten waren.^[1] Ondanks dit werd gedurende de Tweede Wereldoorlog het luchtafweer nogmaals uitgebreid.