De 1st Canadian Infantry Division werd in september 1939 gemobiliseerd en was een voortzetting van de 1st Canadian Division dat in actie kwam tijdens de Eerste Wereldoorlog. Delen van de divisie kwamen in 1940 nog aan in Brest in Frankrijk na de val van Duinkerken maar werden snel teruggetrokken om zich in Engeland voor te bereiden op een Duitse invasie. Het gehele verdere verloop oorlog diende de divisie onder direct Brits bevel in het Middellandse Zeegebied tot in 1943 een Canadian Corps werd geformeerd dat later werd omgevormd tot I Canadian Corps. Begin 1945 werd de divisie samen met het I Canadian Corps overgeplaatst naar Nederland, waar het samen met het II Canadian Corps de bevrijding van Nederland op zich nam. Na de Tweede Wereldoorlog werd de divisie opgeheven en later als 1st Canadian Division, de oude naam uit de Eerste Wereldoorlog enkele keren gereactiveerd

De 1st Canadian Infantry Division werd op 1 september 1939 gemobiliseerd als gevolg van het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog^[1]. De eenheid was een voortzetting van de 1st Canadian Division, welke opereerde tijdens de Eerste Wereldoorlog. De Mobilisatie vormde een onderdeel van de mobilisatie van het Canadian Active Service Force^[2]. Voor de 1st Canadian Infantry Division werden drie infanterie brigades gemobiliseerd, de 1e met personeel uit Ontario, de 2e uit West Canada en de 3e uit Quebec en de Maritime Provinces. De basis van elke brigade werd gevormd door een Permanent Force Battalion, terwijl de Royal Canadian Horse Artillery één van de artillerie eenheden van de divisie vormden^[2]. Op 5 oktober 1939^[2] werd Major- General Andrew McNaughton tot Inspecteur Generaal voor de eenheden van de 1st Canadian Infantry Division benoemd.

Onder, sinds 17 oktober^[2], bevel van Major General Andrew McNaughton^[1], vertrokken de eerste eenheden van de divisie op 10 december 1939^[1] vanuit Halifax naar Engeland. Een tweede konvooi voer uit op 22 december 1939^[1]. In februari 1940 was de gehele divisie aangekomen in Engeland. Bij aankomst in Engeland was de eenheid nog niet volledig bewapend, had nog verouderde wapens en er ontbrak nog veel om van de divisie een operationele divisie te maken. Toch werd besloten de 1st Canadian Infantry Division in juni 1940 via Brest naar Frankrijk te verschepen^[1].

In 1941 werd door de divisie de rode rechthoek als divisie insigne aangenomen. Dit was hetzelfde insigne dat de 1st Canadian Division tijdens de Eerste Wereldoorlog droeg. De eenheden in Frankrijk waren voornamelijk onderdeel van de 1st Canadian Infantry Brigade, te weten The Royal Canadian Regiment (RCR), The 48th Highlanders of Canada en The Hastings and Prince Edward Regiment^[1]. Na de val van Parijs werd de divisie teruggetrokken naar Engeland waar het op dat moment één van de weinige volledig uitgeruste en getrainde eenheden was waarmee een Duitse inval moest worden tegen gegaan. in de zomer van 1940 werden enkele onderdelen vanuit de divisie geleverd voor de Canadian-British-Norwegian Canadian-British-Norwegian expeditie naar Spitsbergen^[2]. Major General McNaughton werd in Engeland gepromoveerd tot bevelhebber van het Britse VII Corps^[1] en werd bij de 1st Canadian Infantry Division opgevolgd door Major General George Pearkes. Het Britse VII Corps werd op 24 december 1940 omgevormd tot Canadian Corps en zou later bij de vorming van het II Canadian Corps op 6 april 1942 worden omgezet tot I Canadian Corps.

Na het uitblijven van een Duitse invasie van Engeland, werd de divisie in juni 1943, onder bevel van Major General Guy Simonds, naar de Middellandse Zee overgebracht. Op 10 jul 1943 nam de divisie hier deel aan Operatie Husky, de landingen op Sicilië. Hier opereerde de eenheid onder het Britse XXX Corps^[1]. Operatie Husky koste de divisie meet dan 2.100 slachtoffers.

Overgeheveld naar het Britse XIII Corps^[1], nam de divisie vervolgens deel aan Operatie Baytown, de opmars in Italië, waar het samen met de 1st Canadian Armoured Brigade deel nam aan de Slag bij Ortona, eind 1943. Na een korte periode van rust, werd de divisie vervolgens met haar eigen I Canadian Corps ingezet tijdens de Vierde Slag om Monte Cassino in mei 1944 en de verdere opmars Italië in.

Eind 1944 werd besloten dat de gehele I Canadian Corps, waar de divisie ondertussen onderdeel van was geworden, over te plaatsen naar Nederland om daar samen met het II Canadian Corps de verdere bevrijding van Nederland op zich te nemen. Tegen het einde van maart 1945 was de gehele divisie overgebracht en werden alle Canadese legereenheden ondergebracht bij de First Canadian Army^[1] bestaande uit het I Canadian Corps en het II Canadian Corps en werd aangevuld met het Britse I Corps en XXX Corps die hiermee feitelijk onder Canadees bevel kwamen. In deze hoedanigheid nam de 1st Canadian Infantry Division deel aan de bevrijding van Nederland en de Geallieerde invasie van Duitsland tot op 8 mei een einde aan de Tweede Wereldoorlog kwam.

Ontvangers onderscheidingen 1st Canadian Infantry Division