De LCI(L)-1-klasse landingsschepen waren de eerste groep LCI(L), Landing Craft Infantry (Large) schepen die waren ontworpen op verzoek van de Royal Navy. De Britten zochten een landingsvaartuig dat in staat was om meer troepen te vervoeren dan een Landing Craft Assault (LCA). De LCI(L)-1-klasse bestond uit de LCI(L) 1 t/m LCI(L) 349 en kenmerkte zich door een rechthoekige brug en twee loopbruggen aan beide zijden van de boeg.

De Royal Navy zocht een landingsschip dat in staat was om rond de 200 manschappen aan land kon brengen met dezelfde mogelijkheden als een Lading Craft Assault (LCA) maar beduidend groter^[1]. De schepen werden bijna 50 meter lang, moesten van staal worden en 15 knopen kunnen halen en 200 manschappen kon meevoeren^[1]. Aangezien in Groot-Brittannië alle staal bestemd was voor torpedobootjagers, werd besloten de productie in de Verenigde Staten te concentreren. Het Britse ontwerp was bedoeld voor een schip dat in principe één keer werd gebruikt voor het overbrengen van troepen over het Engelse Kanaal. Hierdoor werd in het ontwerp geen rekening gehouden met slaapvertrekken voor de vaste bemanning. Bij het definitieve ontwerp werd echter al rekening gehouden met overnachtingsmogelijkheden. Het werd een bijna 50 meter lang en 7 meter breed schip dat werd bediend door een bemanning van 24^[2]. Het schip kon met een proviand van drie weken 188 manschappen meevoeren^[2]. De productie zou in juli 1942 beginnen.

Hoewel de basis hetzelfde bleef, konden er drie typen worden onderscheiden op basis van de vorm van de brug en de plaatsing van de loopplank(en). de LCI(L)-1-klasse kenmerkte zich door een rechthoekige brug en twee loopplanken, aan elke kant van de boeg één^[3]. Het dek was breder gemaakt dan het voorste gedeelte van de boeg. Twee gangboorden aan beide kanten van de boeg, leidden naar twee loopplanken die neergelaten konden worden. Hierlangs konden de troepen het schip verlaten. Aanvankelijk bestond de bewapening uit vier tot vijf stuks Oerlikon 20 mm Mk 4 luchtafweer geschut^[4].

De opzet voor het gebruik van de schepen was dat Landing Craft Assault (LCA) en Landing Craft Personnel (Large) (LCP(L)) als eerste troepen bij een landing zouden afleveren om de stranden te beveiligen, waarna de LCI(L) schepen de overige troepen aan land zouden brengen. In de praktijk werden veel LCI(L) schepen al bij de eerste landingsgolven ingezet.

De eerste serie LCI(L) schepen kregen zoals aangegeven een rechthoekige brug en twee loopplanken aan beide zijden van de boeg. De schepen werden uitgerust met Detroit Diesel 6-71 "Quad" Diesel motoren^[5] die de schepen een snelheid gaven van 16 knopen (30 km/u). De motoren waren geschakeld in twee groepen en dreven hierdoor twee schachten aan. Bij motoruitval kon de defecte motor worden losgekoppeld. De stroomvoorziening werd geleverd door twee 30 kW 120 V DC generatoren^[6], aangedreven door twee Detroit Diesel 2-71s^[6] motoren.

Er werden in de LCI(L)-1-klasse 349 schepen besteld en wel de LCI(L)-1 tot en met LCI(L)-349. Het eerste contract werd getekend op 3 juni 1942^[2]. Er werden twee prototypen gebouwd, de LCI(L)-1 en de LCI(L)-209^[2]. Deze schepen kwamen in september en oktober 1942 gereed voor evaluatie. Uiteindelijk zouden 299^[7] schepen worden gebouwd. De LCI(L)-49 t/m LCI(L)-60 werden op 6 november 1942, de LCI(L)-137 t/m LCI(L)-160 op 31 oktober 1942 en de LCI(L)-197 t/m LCI(L)-208 op 5 november 1942 afbesteld. Deze afbestelling was gedaan om ruimte te maken voor een verbeterde versie die op basis van de eerste operationele ervaringen met de LCI(L)-1-klasse was opgedaan^[7]. Deze verbeterde versie zou gebouwd worden als LCI(L)-351-klasse.

Op basis van de LCI(L)-1-klasse schepen werden een aantal tot ondersteuningsschepen omgebouwd^[8]. Zo ontstonden hieruit de LCI(G)-1-klasse, LCI(R)-1-klasse, LCH-1-klasse en LCI(S)-1-klasse (klassen zijn redactioneel ingesteld ter onderscheiding van dezelfde varianten van andere typen). Van de LCI(L)-1-klasse, werd een aanzienlijk deel geleverd aan de Royal Navy en de US Navy. Een klein deel van de schepen ging naar de Royal Canadian Navy. De schepen bij de Amerikaanse marine kregen een hoger brugopbouw dan die in dienst bij de Britse en Canadese Marines.