De 9. Panzer-Division werd in 1940 geformeerd door omvorming van de 4. leichte Division. Deze Oostenrijkse eenheid was gestationeerd in Wenen. De eenheid nam deel aan de Blitzkrieg in het Westen, de strijd aan het Oostfront en de strijd in het Westen na de Geallieerde invasie in Normandië. De divisie moest zware strijd leveren tegen Britse en Amerikaanse troepen tot het als eenheid feitelijk ophield te bestaan in maart 1945. De nog operationele onderdelen werden teruggedrongen tot in het Roergebied waar ze zich aan het einde van de oorlog overgaven aan de Westelijke Geallieerden.

Na de Oostenrijkse Anschluss in 1938 werd een voormalige mobiele divisie van de Oostenrijkse Bundesheer omgevormd tot de 4. leichte Division. De 9. Panzer-Division werd op 3 januari 1940^[1] geformeerd in Wehrkreis XVII door omvorming van deze 4. leichte Division^[2]. In aanvang bestond de divisie uit het Panzer-Bataillon 33, het Artillerie-Regiment (motorisiert) 102, en de Schützen-Brigade 9 met het Schützen-Regiment 10 en het Schützen-Regiment 11^[3].

De omvorming vond plaats nadat de 4. leichte Division was teruggekeerd in Wenen na haar inzet bij de Heeresgruppe Süd tijdens de invasie van Polen. Op 3 januari 1940 vond formeel de naamswijziging van de eenheid plaats. De 9. Panzer-Division bestond toen uit de 9. Schützen-Brigade, het Panzer-Bataillon 33, het Panzer-Artillerie-Regiment 102 en diverse divisie eenheden. Na een reorganisatie waarbij de divisie werd uitgebreid tot twee tank bataljons en drie gemotoriseerde infanterie regimenten, werd zij ingezet bij de invasie van Nederland tijdens Fall Gelb. Hierbij opereerde de divisie onder supervisie van de 18. Armee. Hierbij had de divisie de opdracht zo snel mogelijk door de Nederlandse verdediging te breken en op te rukken naar de bij Rotterdam en Den Haag gedropte parachutisten en luchtlandingstroepen. Op 12 mei splitste de divisie zich bij Breda waarbij een bataljon naar het Noorden naar Rotterdam werd gezonden en de rest naar het Zuiden om de strijd aan te binden met de zich op Antwerpen terugtrekkende Franse 7. Armee en het Belgische Leger.

Na de Geallieerde evacuatie bij Duinkerken, Operatie Dynamo, werd de 9. Panzer-Division ingedeeld bij de Panzergruppe Guderian voor de verdere strijd tegen Frankrijk tijdens Fall Rot. Hierbij trok de divisie helemaal tot Lyon ten tijde van de Franse capitulatie. In juli 1940 keerde de divisie terug naar Wenen, waarbij een reorganisatie werd doorgevoerd. Hierbij behield de divisie één tank regiment en twee Panzergrenadier regimenten. Vervolgens werd de divisie in september naar Polen gezonden onder bevel van het XL. Panzerkorps^[4].

Gedurende het voorjaar van 1941 werd de divisie naar de Balkan gezonden. Hierbij kwam het in Roemenië terecht onder bevel van het 12. Armee. Bij de strijd op de Balkan gelukte het de 9. Panzer-Division een wig te drijven tussen het Griekse en het Joegoslavische Leger en vervolgens met het 12. Armee de Geallieerde troepen terug de dringen^[4]. Nadat de strijd in de Balkan op haar einde beliep werd de 9. Panzer-Division naar Roemenië gezonden om zich voor te bereiden op inzet tijdens Operatie Barbarossa^[2].

Bij aanvang van Operatie Barbarossa maakte de 9. Panzer-Division deel uit van het XIV. Panzerkorps bij Heeresgruppe Süd^[2]. Hierbij trok men richting Kiev en bereikte men op 25 augustus de rivier de Dnjepr. Hierna vormde de divisie de spits van Panzergruppe Kleist voor de aanval op Kiev. Op 15 september maakte de divisie hierbij contact met Panzergruppe Guderian. Na de inname van Kiev kwam de 9. Panzer-Division onder bevel van de Panzergruppe Guderian. Hiermee trok men op richting Moskou, waarbij Koersk op 2 november werd ingenomen. Tot maart 1942 verbleef de divisie in de omgeving van Schigry. Begin 1943 werd de divisie naar Orel gezonden en gereorganiseerd. Hierbij kwam het onder bevel van Heeresgruppe Mitte ten bate van Operatie Citadel. De slag om Koersk werd meegemaakt onder bevel van het XLVII. Panzerkorps. Na de strijd om Koersk kwam de 9. Panzer-Division in zware gevechten terecht rond het Mius-Front. De terugtocht die daarna aanving vond onder dusdanige hevigheid plaats dat in januari 1944 de divisie nog maar 13 tanks over had^[2]. April 1944 werd de 9. Panzer-Division teruggetrokken van het Oostfront.

De restanten van de 9. Panzer-Division kregen in Nimes, Frankrijk de nodige versterkingen^[2]. De aanvulling door de 155. Reserve-Panzer-Division op 1 mei 1944 zorgde er voor dat de divisie weer op volle sterkte was. Na de nodige training werd de divisie in juni 1944 naar een gebied rond de Rhône gezonden. Toen op 6 juni 1944 de Geallieerden in Normandië aan land kwamen werd de 9. Panzer-Division met spoed naar Normandië gezonden. Het zou naar Avignon trekken om vervolgens de 7. Armee te ondersteunen. Toen de divisie in Avignon aankwam geraakte het in de strijd rond Falaise en werd het nagenoeg volledig vernietigd.

Na de strijd in Normandië trok de divisie naar de Siegfried Linie en was betrokken bij de strijd om Aaken. In september 1944 werd de 9. Panzer-Division uit de strijd teruggetrokken en opnieuw opgebouwd. Als aanvulling ontving de divisie troepen uit de Panzer-Brigade 105^[1]. Nog maar net versterkt kreeg de divisie direct opdracht naar Arnhem te trekken in verband met de luchtlandingen in Nederland (Operatie Market Garden). Tegen de tijd dat ze in Arnhem aankwamen was de strijd echter gestreden. De 9. Panzer-Division werd vervolgens rond Geilenkirchen en Aaken gestationeerd waar het in november 1944 optrok tegen Amerikaanse troepen in de Peel. Zich terugtrekkend op een gebied ten Westen van de Roer, organiseerde de 9. Panzer-Division met andere eenheden een strijdgroep die strijd voerde tegen de US 2nd Armoured Division bij Puffendorf.

In december 1944 werd de 9. Panzer-Division toegevoegd aan het XLVII. Panzerkorps vanwege de deelname aan het Ardennenoffensief. Aanvankelijk ging de opmars voorspoedig maar toen de Geallieerden zich herpakten kreeg de divisie het wederom zwaar te verduren. Uiteindelijk trok men zich weer terug tot voorbij de Duitse staatsgrens. Begin 1945 raakte de divisie in gevecht met Geallieerde troepen in de Eifel. Bij de strijd rond de rivier de Erft in februari 1945 raakte de divisie sterk gereduceerd in haar gevechtskracht. Eind februari werd een poging ondernomen het Geallieerde bruggenhoofd bij Remagen te veroveren. De operatie mislukte, waarna de divisie nog slechts 15 tanks en 600 manschappen over had. Op 6 maart 1945 waren de overblijfselen van de divisie samengebracht onder het LXXXI. Armeekorps en streed men mee tijdens de Slag bij Keulen. Het verzwakte korps, dat eigenlijk niet meer dan een kleine divisie vormde, kon de Amerikaanse troepen niet tegenhouden. De restanten van de 9. Panzer-Division werden teruggedrongen over de rivier de Rijn. Een kleine groep wist te ontsnappen en voegde zich bij het 11. Armee in het Harz gebied. Op 26 april 1945 werd de 9. Panzer-Division formeel door de Oberbefehlshaber West opgeheven^[2].

Onderscheidingen 9. Panzer-Division