Roemenië en Bulgarije hadden al voor de Tweede Wereldoorlog een handelsband met Nazi-Duitsland en steunden actief de militaire strijd in de Balkan en de Sovjet-Unie. Roemenië trad formeel al op 23 november 1940 toe tot de As-Mogendheden, Bulgarije deed dat op 1 maart 1941. Geïnitieerd door de opmars van de Sovjet troepen, werd op 2 september 1944 de Bulgaarse regering omver geworpen en zocht de nieuwe regering toenadering tot de Sovjets. Op 9 september vestigden de Sovjets een nieuw regime waarna Bulgarije de rest van de Tweede Wereldoorlog aan Geallieerde zijde streed. De Roemenen hadden zich op 23 augustus 1944 al aan de Sovjet troepen over gegeven en de regering besloot aan Sovjet zijde haar grondgebied tegen de Duitsers te verdedigen.

Roemenië en Bulgarije hadden een groot deel van de Tweede Wereldoorlog aan elkaars zijde gestreden. Hierbij waren over en weer eenheden van de diverse legers met elkaar samen opgetrokken tegen de Sovjet-Unie. Dit had er tevens toe geleid dat verscheidene Duitse militairen Bulgaarse en/of Roemeense onderscheidingen hadden mogen ontvangen. Het was hen door het Duitse opperbevel toegestaan deze onderscheidingen te dragen. Hier kwam echter verandering in nadat zowel Roemenië en Bulgarije zich achter de Geallieerde troepen hadden geschaard. Op 23 september 1944 vaardigde het Führerhauptquartier, bij monde van de Chef des Oberkommandos der Wehrmacht, Wilhelm Keitel een bevel uit waarbij het vanaf dat moment verboden werd aan militairen in Wehrmachtuniform om door de Bulgaren en Roemenen uitgegeven onderscheidingen nog langer te dragen. Het verbod gold voor alle onderscheidingen, dus inclusief draaginsignes zoals piloten badges enz.