De in 1900 als d.s. Bastö II gebouwde en in 1935 tot d.s. Beta (1900) omgedoopte veerboot werd in 1940 gevorderd door de Noorse marine om als patrouilleboot te fungeren. Het schip lag in reparatie ton de Duitsers op 9 april 1940 Noorwegen binnen vielen. In 1940 werd het door de bezetter teruggegeven aan de oorspronkelijke eigenaar die het schip in 1951 verkocht. Het schip deed nog dienst als vrachtvaarder tot in 1956.

De veerboot d.s. Bastö II werd in 1900 gebouwd door kers Mekaniske Verksted, in Kristiania, Noorwegen. Hetzelfde jaar werd het schip geleverd aan de Moss-Horten D/S in Moss, Noorwegen die het als veerboot inzette tussen Moss en Horten. Bij de bouw was geen rekening gehouden met het eenvoudig op- en afladen van voertuigen. Deze dienden derhalve met behulp van een kraan aan en van boord te worden gehesen.

In januari 1911 werd het schip verkocht aan de A/S Alpha, eveneens gevestigd in Moss. In 1929 werd het schip met ruim 3,5 meter verlengd en in 1933 werd het schip volledig verbouwd waarbij de brug hoger kwam te liggen. In 1935 volgde wederom een verbouwing, dit maal werden er passagiersaccommodaties toegevoegd en ging het schip als d.s. Beta varen tussen Moss en Oslo.

De d.s. Beta werd in 1939 door de Noorse Marine gevorderd en ingezet als patrouilleschip. Het diende bij de Oslofjord Bevoktningsavdelning. Op 9 april 1940 lag de Beta in reparatie te Horten en werd aldaar door de Duitsers in beslag genomen. Op 26 juli 1940 werd het aan de eigenaren terug gegeven.

De d.s. Beta voer na haar teruggave weer als veerboot tot het op 11 september 1951 werd verkocht aan Bentsen & Sønner, Ny uit Hellesund/Kristiansand, Noorwegen. Deze liet het ombouwen tot vrachtschip. In juni 1953 werd het schip verkocht aan Stavanger Skibs-Ophugnings Co. A/S, Stavanger, Noorwegen, waar het werd gesloopt