Let op: dit artikel wordt momenteel herschreven.

Vyacheslav Mikhailovich Skryabin werd geboren in Kukarka in de huidige provincie Kirov op 9 maart 1890. Hij sloot zich in 1906 aan bij de Sociaal-democratische Arbeidspartij en nam de partijnaam Molotov aan. Vervolgens sloot hij zich bij de bolsjewieken aan. Na een periode van verbanning (1909-1911) door het regime van de tsaar werkte hij mee aan het partijblad Pravda, was lid van het Russisch bureau van de Communistische Partij en speelde in 1917 als lid van het Militair Revolutionaire Comité een belangrijke rol bij het ontketenen van de Oktoberrevolutie. Vervolgens bekleedde hij diverse functies in de partij, werd in 1921 kandidaat-lid van het Politburo en in 1926 volledig lid, nauw verbonden met Joseph V. Stalin.

Van 1930 tot 1941 was Molotov premier en op de achtergrond betrokken bij Stalins beruchte hervormingen en de daarmee gepaard gaande zuiveringen. Molotovs vrouw, die van joodse origine was onderhield nauwe banden met Stalins tweede vrouw Nadezhda Alliluyeva. Toen Nadezhda Alliluyeva zelfmoord pleegde werd zij in Stalins ogen een verdachte. Desalniettemin ontsnapte zij aan de zuiveringen in de jaren dertig.

Sinds 1939 was Molotov de vervanger van de pro-westerse en bovendien joodse minister van Buitenlandse Zaken Maxim M. Litvinov. Stalin had Maxim M. Litvinov vervangen door Molotov om met de Duitsers te kunnen onderhandelen over een niet-aanvalsverdrag. Molotov was in die positie een keiharde onderhandelaar en wist met de onderhandelingen met Nazi-Duitsland veel van de vooraf gestelde doelen te bereiken. Als minister van buitenlandse zaken ondertekende hij op 23 augustus 1939 het beruchte Molotov-Ribbentrop Pact met de Duitsers. Na het onderteken van dit monsterverbond was Molotov opnieuw betrokken bij de zeer stroef verlopende onderhandelingen met de nazi's.

In april 1941 stuurde Stalin Molotov naar Japan om daar te onderhandelen over een onderling niet-aanvalsverdrag. Molotov slaagde er in om een overeenkomst met de Japanners te sluiten die tot gevolg had dat het Rode Leger zijn troepen uit het oosten naar het westen kon verplaatsen toen de Duitsers Rusland binnenvielen om de deze uiteindelijk bij Moskou te verslaan in december 1941. Ondertussen had Stalin in mei 1941 Molotov ontbonden als premier en die positie zelf ingenomen. Daarvoor in de plaats werd Molotov Stalins plaatsvervanger, indien Stalin iets zou overkomen. Molotov gaf overigens op de avond van 22 juni 1941 zijn beroemde radiotoespraak aan het Russische volk om melding te maken van de Duitse invasie.

Tijdens de oorlog was Molotov betrokken bij de onderhandelingen met de westelijke geallieerde mogendheden voor het tot stand komen van geallieerde hulp in de vorm van de lend-lease regeling. Hij reisde af naar Londen en Washington voor onderhandelingen. Ook was het Molotov die aanwezig was op de verschillende oorlogsconferenties in Teheran en Jalta. Opnieuw bleek Molotov een keiharde onderhandelaar te zijn. Molotovs vrouw was tijdens de oorlog lid van het joodse anti-fascistische comité.

Op de naoorlogse internationale conferenties en in de zittingen van de Verenigde Naties vertegenwoordigde Molotov de Sovjetunie. In 1949 werd Molotov tot eerste vice-premier benoemd. Maar in 1948 groeide bij Stalin het wantrouwen tegenover de Sovjetjoden. Stalin was de nauwe band tussen Molotovs vrouw en de dood van zijn echtgenote echter nog niet vergeten. Molotovs vrouw, die ook nog eens Oekraïense was, had er nooit een geheim van gemaakt dat ze voorstander was van een autonome joodse staat op de Krim. Joseph V. Stalin zag dit echter als verraad tegen het vaderland, zoals hij vanaf 1948 alle Sovjetjoden wantrouwde en liet Molotovs vrouw verbannen naar Siberië.

Na Stalins dood werd Molotovs vrouw vrijgelaten en kreeg Molotov opnieuw het ministerie van Buitenlandse Zaken, waar hij in 1956 wegens zijn oppositie tegen Chroesjtsjov vervangen werd door Shepilov. Een jaar later werd hij ook uit zijn andere functies ontheven wegens het behoren tot de zogenaamde anti-partijgroep, waarna hij tot augustus 1960 ambassadeur in Buiten-Mongolië was. Daarna was hij tot november 1961 leider van de Sovjet-Russische vertegenwoordiging bij het Internationaal Bureau voor Atoomenergie in Wenen. Het einde van zijn leven bracht hij door op zijn buitenverblijf. Wel werd hij door toedoen van Andropov als partijlid in zijn rechten hersteld (1984).

Vyacheslav Molotov stierf op 10 november 1986 in Moskou.