Let op: dit artikel is aan herziening toe. Wilt u ons helpen met het (her)schrijven van dit artikel, neem dan contact op met de redactie.

Jacques-Philippe de Hautecloque werd geboren in een klein dorpje in de buurt van Amiens in Frankrijk. Hij ging in 1922 naar de officiersopleiding voor cavaleristen. Tussen de beide wereldoorlogen verzamelde hij gevechtservaring in het bestrijden van rebellen in Marokko.

Hij begon de Tweede Wereldoorlog als kapitein van de 4e divisie op 10 mei 1940 toen deze divisie zich naar België verplaatste om een tegenaanval te openen tegen de Duitsers. De 4e divisie werd teruggedreven naar Lille en omsingeld door de Duitsers eind mei. De Hautecloque kreeg toestemming van zijn meerderen om zich met zijn eenheid door de Duitse linie te vechten en zich weer bij de rest van het Franse leger te voegen. Hij voegde zich daar met zijn eenheid bij een Franse pantserdivisie onder leiding van generaal Buisson.

Op 15 juni raakte kapitein De Hautecloque gewond tijdens schermutselingen bij de rivier de Aube en werd geëvacueerd naar een hospitaal in Tonerre. Hij had het geluk niet gevangen genomen te worden na de wapenstilstand en hij bereikte Parijs op 25 juni waar hij de oproep tot verzet vernam van generaal De Gaulle. Op 3 juli nam kapitein De Hautecloque zijn vrouw en kinderen mee naar Bordeaux voor een reis van drie weken om via Spanje en Portugal naar Londen te reizen. Op diezelfde datum veranderde hij ook zijn naam in Jacques Philppe Leclerc om aan gevangenneming te ontkomen door Duitsland en Vichy-Frankrijk. Op 25 november 1940 werd hij bevorderd tot kolonel.
Na zijn ontmoeting met De Gaulle werd hij onmiddellijk naar Afrika gestuurd met een kleine groep officieren met de taak om Kameroen te bewegen zich bij het vrije Frankrijk te voegen. De missie was een succes en Leclerc werd benoemd tot militaire commandant van Tsjaad. Leclerc's troepen marcheerden naar de aangrenzende kolonie Libië in januari 1941. De campagne eindigde met de verovering van de oase Koufra twee maanden later. Leclerc werd op 10 augustus 1941 gepromoveerd in de tijdelijke rang van brigadegeneraal. Op 14 april 1942 werd deze rang hem definitief toegekend.

Leclerc's bijeengeraapte leger bestond uit Vrije Fransen, koloniale troepen, en een paar Engelse piloten die in verouderde vliegtuigen de strijd aangingen. Het leger bestond uit niet meer dan 3000 man. Leclercs leger overrompelde de Italiaanse defensie in Zuid-Libië en marcheerde 1500 km naar het noorden waar hij Tripoli innam op 23 januari 1943 net voordat de Britten arriveerden uit Egypte. Leclerc stond onder het commando van veldmaarschalk Bernard Montgomery en zijn korps speelde een belangrijke rol in de opmars van het Engelse 8e leger in Tunesië. Hij werd gepromoveerd tot divisiegeneraal op 5 mei 1943 en hij kreeg bevel om in Marokko de 2e pantserdivisie op te richten.

De 2e pantserdivisie werd bij het Amerikaanse 3e leger van George Patton gevoegd en hij landde in Normandië op 1 augustus 1944. Daar nam hij deel aan de omsingeling van Duitse troepen in Falaise en bevrijdde Argentan op 12 augustus. Vervolgens was generaal Leclerc de eerste die met zijn eenheid in Parijs aankwam. Daarop bevrijdde de 2e pantserdivisie Straatsburg op 23 november 1944. De 2e pantserdivisie eindigde de oorlog in Berchtesgaden op 4 mei 1945.

Na het einde van de oorlog in Europa werd generaal Leclerc benoemd tot opperbevelhebber van de Franse troepen in Indochina maar het enige wat hij daar hoefde te doen was het ondertekenen van de Japanse capitulatie.
Generaal Leclerc kwam tragisch aan zijn einde door een vliegtuigongeluk in Algerije op 28 november 1947. Na zijn dood werd generaal Leclerc postuum benoemd tot maarschalk van Frankrijk op 23 augustus 1952.