In opdracht van de US Navy werden twee prototypen geleverd. De XF11C-1, aangedreven door een Wright R-1510-98 werd door Curtiss gebouwd op basis van de door de US Navy opgestelde eisen. Het andere prototype was de XF11C-2, welke eigenlijk de door het bedrijf zelf geproduceerde Hawk II Demonstrator was. Deze demonstrator werd aangedreven door een sterkere Wright R-1820-78 motor.^[1]

Het tweede prototype, dat al door Curtiss in productie was, kon in juni 1932 afgeleverd worden voor testvluchten. Het eerste prototype volgde een jaar later. Het tweede prototype was aanvankelijk bedoeld als promotietoestel voor de exportversie die later als Hawk I en Hawk II werden verkocht.^[1][4]

Het tweede prototype, dat als eerste kon worden getest, beviel dusdanig dat op basis van dit ontwerp de US Navy in oktober 1932 een serie van 28 toestellen bestelde. In februari 1933 kon de fabriek beginnen met leveren. De toestellen ontvingen in 1934 de aanduiding Curtiss BFC-2 omdat ze ontworpen waren voor de rol van jachtbommenwerper.^[1][2][5]

Het vijfde productietoestel werd gewijzigd afgeleverd en ontving een intrekbaar Grumman-type wielstel en werd hernoemd tot Curtiss F11C-3. Het toestel werd hiermee het prototype voor de Curtiss BF2C Hawk III.^[1]

Al de F11C-2 toestellen werden ingedeeld bij Fighting Squadron 1B (VF-1B), aan boord van de USS Saratoga (CV-3). Deze eenheid zou achtereenvolgens worden omgevormd tot VB-2B en VB-3B. Hier deden de toestellen dienst vanaf 1933 tot begin 1938.^[6]

Een als BFC-2 toestel uitgevoerd exemplaar kan worden bezichtigd in het National Naval Aviation Museum, NAS Pensacola, Florida.^[7]

De eerste exportversie van de F11C-2 werd de Curtiss Hawk I, aangedreven met een Wright R-1820F-3 Cyclone 710 pk (530 kW) motor en een 189 liter brandstoftank. De bewapening was gelijk aan die van de F11C. Het is niet geheel bekend of er exemplaren van de Hawk I werden geëxporteerd.

Aangedreven met dezelfde motor, een Wright R-1820F-3 Cyclone, maar met een grotere 356 liter brandstoftank, ontstond de Curtiss Hawk II. De Hawk II kon worden uitgevoerd met wielen of met drijvers. Turkije ontving als eerste een bestelling van 19 toestellen op 30 augustus 1932.

Eind 1932 werd door de Colombiaanse regering een bestelling ontvangen voor vier toestellen uitgerust met drijvers en zou er in totaal 26 ontvangen tot juli 1934. Veel van deze toestellen werden in 1932 en 1933 ingezet tijdens de Colombiaans-Peruaanse oorlog. Bolivia ontving negen toestellen die eenvoudig konden worden uitgerust met wielen of drijvers. Chili en Cuba namen elk vier toestellen af en Noorwegen één.

In 1933 bestelde het Reichsluftfahrtministerium twee Hawk II toestellen. De toestellen (D-ISIS en D-IRIS) waren op aandringen van Ernst Udet die zelf de D-IRIS gebruikte bij promotievluchten tijdens de Olympische Spelen in 1936. Dit toestel werd later teruggevonden in Krakow en staat nu tentoongesteld in het Poolse Luchtvaartmuseum in Krakow.^[8]

Thailand nam 12 Hawk II toestellen in dienst die nog in gebruik waren toen de Tweede Wereldoorlog uitbrak.^[3]

China bestelde de meeste Hawk II toestellen , 52 stuks. De toestellen werden volop ingezet tegen Japan tijdens de 2e Chinees-Japanse oorlog en ook nog tijdens de Tweede Wereldoorlog. Toen op 7 juli 1937 het Nanking Incident plaatsvond, beschikte China over 29 Hawk II toestellen.