De Confederación Española de Derechas Autónomas of in het Nederlands "Spaanse Confederatie van Autonome Rechtse Partijen", werd op 28 februari 1933 opgericht door José Maria Gil Robles. Gil Robles was de leider van de rechtse Acción Popular. De CEDA was een directe poging om de macht van de linkse partijen in te perken.

De CEDA was heel breed van opzet. De aangesloten partijen varieerden van partijen met christendemocratische achtergonden tot bijna fascistische organisaties. Nagenoeg alle waren katholiek georiënteerd. Tot de CEDA waren toegetreden de Acción Popular van José María Gil Robles, de Juventudes de Acción Popular van Ramón Serrano Suñer, linksgeoriënteerde partijen onder leiding van Manuel Jiménez Fernández, centrumorganisaties onder leiding van Luis Lucía Lucía, sociaal-katholieken" onder leiding van Ángel Herrera Oria en de Catalaans-nationalistische Lliga Catalana van Francisco Cambó

Als bestuursmodel had Gil Robles het Oostenrijkse corporatistische model voor ogen, dat was ontwikkeld door Engelbert Dollfuss. De belangrijkste leus van de CEDA was dan ook “religie, familie, vaderland, recht, arbeid en bezit”. In aanleg waren bijna alle deelnemende partijen van monarchistische origine. Uit hun optreden bleek echter niets waaruit zou kunnen worden afgeleid dat ze herstel van de monarchie beoogden. De republiek op zich werd geaccepteerd, maar men wilde deze wel hervormen naar eigen inzichten.

In 1933 ging de CEDA een samenwerking aan met rechtse partijen, waaronder de Renovación Española. In november 1933 won men de verkiezingen. De zittende president, Niceto Alcalá Zamora, vroeg echter niet CEDA-leider Gil Robles om een regering te vormen, maar Alejandro Lerroux van de Partido Republicano Radical (Radicale Republikeinse Partij). Toch kreeg de regering in het Spaanse parlement, de Cortes, gedoogsteun van de CEDA. Toen in oktober 1934 de CEDA deze steun introk nam Lerreux 3 leden van de CEDA op in zijn regering. Als reactie hierop braken overal stakingen uit en werd het dagelijks leven lamgelegd. Deze opstand werd met hulp van het leger hardhandig de kop ingedrukt.

De verkiezingen van februari 1936 bracht een totale machtsverschuiving teweeg en de CEDA belandde in de oppositie. Hierdoor viel het verband snel uit elkaar. In naam bleef de CEDA bestaan. Bij het uitbreken van de Spaanse Burgeroorlog weken veel vooraanstaande CEDA leden uit naar het buitenland of sloten zich aan bij de Nationalisten. De CEDA werd als organisatie in 1937 op last van Francisco Franco verboden omdat alleen de Falange Española als partij werd toegestaan.