Burgett, Donald R.

Inleiding

LET OP: dit artikel wordt momenteel herschreven.

Donald R. Burgett 5 april 1925

Veteraan en auteur

Als je geïnteresseerd bent in de verhalen van een Airborne veteraan, zijn de boeken van Donald R. Burgett een absolute must om te lezen. Zijn manier van schrijven neemt je mee naar de slagvelden van Normandië, Nederland, de Ardennen, Duitsland en Oostenrijk. Zijn boeken worden veelvuldig gelezen en één van zijn boeken is zelfs uitgebracht in een exclusieve editie van Reader Digest best books.

Burgett diende als sergeant in A Compagny van het 506th Regiment van de U.S. 101st Airborne Division. Over zijn ervaringen schreef hij de volgende boeken: "Currahee!", "Seven Roads to Hell", "The Road to Arnhem" en "Beyond the Rhine". Al deze boeken zijn in het Nederlands vertaald en uitgegeven door uitgeverij M.

Biografie

Donald Burgett werd op 5 april 1925 in Detroit, Michigan geboren. Zijn vader was politieagent en zijn moeder huisvrouw. Toen hij 16 jaar was stopte hij met school.

Elmer, Don’s oudere broer, ging in 1942 het leger in. Elmer meldde zich aan bij de paratroopers. Don wilde ook bij de para’s maar was te jong en werd afgewezen, waarop hij tapijtlegger werd. Op zijn 18e verjaardag meldde Don zich aan voor de paratroopers. Hij kreeg training in Ft. Benning, Georgia. Daarna werd hij overgeplaatst naar Camp Mackall in North Carolina, om bij het 541st Parachute Infantry Regiment training te volgen.

Don en zijn collega's vertrokken in februari 1944 naar Ierland. Daarna gingen ze naar Aldbourne in Engeland. Daar werd hij bij A-Company van het 506th Parachute Infantry Regiment van de 101st Airborne Division gelegerd. Ze werden geplaatst in de Aldbourne stallen, vanaf september 1943 het ‘huis’ van A-Company. De officieren waren geplaatst in het landhuis waar de stallen aangebouwd waren. A-Company woonde 11 maanden in de stallen. Ze trainden hard en oefenden voor de invasie van Normandië. Tijdens één van zijn oefensprongen brak hij zijn been en kon dus niet mee met de volgende sprong, nadat de anderen gesprongen hadden kwam iedereen terug, behalve de ‘stick’ (een stick zijn het aantal paratroopers die in het vliegtuig zitten) van Don. Het vliegtuig was in problemen gekomen en neergestort waarbij alle inzittenden om het leven kwamen!

Don zijn nieuwe ‘stick’ landde op 6 juni 1944 om 01.14 uur in Normandië en vocht zich door verscheidende dorpjes. Van Ravenoville tot St. Come du Monte. Later staken ze de rivieren de Ouve, de Madeline en de Jordan en het kanaal du Carentan over. In een divisie-aanval bevrijdden ze op 13 juni 1944 het plaatsje Carentan. Later op die dag vielen onderdelen van de 17. SS-Panzergrenadier-Division Carentan aan in een poging Omaha en Utah te breken. De Amerikanen deden een tegenaanval die later ‘The Battle of Bloody Gulch’ genoemd werd . Ze verloren veel mannen en Don raakte 2 keer gewond in die strijd. De eerste keer raakte hij gewond door een Duitse granaat en werd hij voor dood achtergelaten. Herstellend, maar met een volledig verlies van zijn gehoor, ging hij door met de aanval totdat hij geraakt werd door een granaatstuk dat hem bijna zijn rechterarm kostte.

Nadat hij in het 216th General Hospital in Coventry herstelde van zijn wonden, keerde hij op 12 augstus 1944 terug naar de stallen. Het 101st keerde terug op 13 augustus 1944.

Alle eenheden werden aangevuld met vervangers en ze trainden drie weken. Daarna werden ze ingelicht over hun rol in operatie ‘Market Garden’. Ze sprongen op 17 september 1944 boven Nederland uit hun vliegtuig. Don zijn compagnie landde in de nabije omgeving van Son en vocht door het Sonse bos tot de brug over het Wilhelminakanaal. Zij schakelden drie 88mm kanonnen uit, een vierde 88mm aan de zuidwest kant bij de brug over het Wilhelminakanaal vuurde niet toen ze aanvielen.

Ze vochten zuidwaarts tot Eindhoven, bevrijdden deze stad en keerden noordwaarts door Son, St. Oedenrode, Veghel en Uden terug. Daarna vertrokken ze om de Duitse 6. Fallschirmjäger Division in Koevering te verslaan, waar de Duitse fallschirmjäger 300 Britse soldaten hadden vermoord. Daarna vertrokken ze noordwaarts door Nijmegen en Slijk Ewijk (dat ze 'Slicky Wicky' noemden), door naar Opheusden waar ze enkele weken een bloederige strijd vochten.

Uiteindelijk werden ze verplaatst naar Driel, waar ze hielpen de laatste mannen van de Britse 1st Airborne Division 'Red Devils' terug te brengen vanuit Arnhem. 72 dagen later werden ze afgelost, na constant te hebben gevochten. Van de 150 man van A-Compagny bleven er ongeveer 38 man over.

Drie weken nadat ze uit Nederland kwamen begon de slag om de Ardennen, ook wel “The Battle of the Bulge” genoemd. Ze werden snel in veewagens naar Bastogne gebracht. De enige orders waren “niemand zal terugtrekken en niemand zal zich overgeven”.

Opnieuw ondergingen ze bloederige gevechten, man tegen machines en man tegen man. Ze hielden acht dagen en acht nachten stand. Don raakte door geweervuur opnieuw gewond, maar omdat het ziekenhuis en de dokters gevangen waren genomen, moest hij de kogel er zelf met zijn bajonet uit halen. Patton’s leger brak op de achtste dag tot hun door. Ze kregen warme kleding, munitie en eten. En opnieuw gingen ze in de aanval, 22 dagen en nachten zonder oponthoud. Ze werden vervangen nadat ze de Duitsers hadden terug gedrongen tot de Duitse grens.

Ze werden snel naar de Elzas gebracht om de volgende dag de Duitse tegenaanval ‘Operatie Nordwind’ de kop in te drukken. Daarna gingen ze door naar de Ruhrvallei waar ze de rivier de Ruhr overstaken. Rond middennacht hielpen ze met het in handen krijgen van de Ruhrvallei.

Ze marcheerden door Zuid Duitsland, het Zwarte Woud en Beieren naar Hitlers Eagle's Nest in Berchtesgaden. Ze bevrijdden een aantal werkkampen en vier concentratiekampen op hun weg naar Berchstesgaden. Ze eindigden in een klein plaatsje in Oostenrijk genaamd Brück.

Na een tijdje in een bevrijdingsleger gezeten te hebben, keerde Burgett terug naar Michigan om op 20 jarige leeftijd uit het leger ontslagen te worden. Niet oud genoeg om te stemmen en een biertje te kopen. Hij kon niet rustig aan doen, nam vliegles, werd een gekwalificeerde piloot, kocht een oud vliegtuigje en reisde daarmee naar Californië, Arizona, Mexico en andere plaatsen. In die tijd had hij vele verschillende banen.

Nadat hij terug naar huis keerde, kwam hij zijn toekomstige vrouw, Twyla Moonen Austin, tegen. Don en Twyla trouwden binnen een jaar. Hij werd tapijtlegger, uiteindelijk bouwvakker en ging met pensioen toen hij 62 jaar oud was. Don en Twyla zijn nu 51 jaar getrouwd en hebben vijf kinderen, negen kleinkinderen en veertien achterkleinkinderen.

Hoe hij denkt over de Amerikaanse bijdrage aan de Tweede Wereldoorlog en aan zijn huidige leven, komt naar voren in het volgende citaat: “Ik ben tevreden. Ik heb een geweldige vrouw, kinderen, kleinkinderen en achterkleinkinderen en het grootste gedeelte van de wereld leeft in vrijheid. We zijn nu weer in oorlog en worden door velen bekritiseerd. Maar wat als we toen ons rug hadden gekeerd tegen Europa, Frankrijk, Nederland en ja, zelfs Duitsland, op de manier waarop sommige hun rug nu naar Irak toe keren?”

“Freedom is not free, it is paid for by some ones blood.” - Donald R. Burgett, oktober 2004

Bibliografie

In de volgende bibliografie zijn de vier boeken van Donald R. Burgett opgenomen. De boeken zijn chronologisch geordend en de titels van de Nederlandse vertalingen worden ook vermeld.

Currahee! : A Screaming Eagle at Normandy
In dit eerste deel van zijn memoires volgen we de toen negentienjarige Donald Burgett tijdens de eerste zeven dagen van de geallieerde invasie in Normandië in juni 1944. In Normandië beleefde Donald Burgett de angstigste en meest aangrijpende dagen van zijn militaire loopbaan.

Vertaald in 2003 als: Het begin D-day - ISBN 9022535886
Voor een boekrecensie klik hier

The Road to Arnhem : A Screaming Eagle in Holland
In september 1944 gaf de Britse veldmaarschalk Montgomery het startsein voor één van de meest heldhaftige acties van de Tweede Wereldoorlog: een parachutelanding in het volle daglicht, om de weg naar Arnhem veilig te stellen en de Britten te helpen om Duitsland binnen te trekken. Burgett en zijn Screaming Eagles waren erbij en zagen duizenden soldaten sterven. Burgett vertelt in dit deel van zijn memoires over de tweeënzeventig dagen bloederige strijd, waarin hij als negentienjarige jongen voor het leven getekend raakt door de verwarring en de gruwelen van het slagveld.

Vertaald in 2004 als: De weg naar Arnhem - ISBN 9022538222
Een boekrecensie zal binnenkort verschijnen op Go2War2

Seven Roads to Hell : A Screaming Eagle at Bastogne
Dit keer verhaalt Burgett hoe hij en zijn strijdmakkers van de 101st Airborne Division, na tweeënzeventig dagen zonder onderbreking verwikkeld te zijn in veelal gruwelijke man-tegen-man gevechten, tot op het bot verkild en hongerig, betrokken raakte bij de Slag om Bastogne, en de zeven wegen erheen. De slag om Bastogne was een zware strijd onder erbarmelijke winterse omstandigheden.

Vertaald in 2003 als: Zeven wegen naar de hel - ISBN 9022535894
Voor een boekrecensie klik hier

Beyond the Rhine : A Screaming Eagle in Germany
Dit is het vierde en laatste deel van de memoires van Donald Burgett. Burgett en zijn strijdmakkers zijn betrokken bij de geallieerde invasie van Duitsland. Zij bevrijdden enkele werk- en concentratiekampen, voeren nog enkele gevechten tegen standvastige Duitsers en bereiken uiteindelijk Berchtesgaden waar ze Hitlers Eagle's Nest zonder tegenwerking van de Duitsers innemen.

Vertaald in 2004 als: Over de Rijn - ISBN 9022538214
Een boekrecensie zal binnenkort verschijnen op Go2War2